Οι πρόσφατες κυβερνητικές εξαγγελίες για τα ΜΜΜ προκάλεσαν αναστάτωση κι αντιδράσεις. Οι μεν εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν το φάσμα απολύσεων, μείωσης μισθού και χειροτέρευσης των συνθηκών εργασίας. Οι δε επιβάτες καλούνται να πληρώσουν αυξημένο εισιτήριο και να υποστούν το κόψιμο όσων γραμμών δε θεωρούνται κερδοφόρες. Ως κάτοικοι της πόλης θεωρούμε ότι το ζήτημα μας αφορά άμεσα καθώς εμείς χρησιμοποιούμε τα ΜΜΜ και άρα πρέπει να έχουμε το πρώτο λόγο – πάντα σε συνεργασία με τους εργαζομένους σε ό,τι σχετίζεται με το σχεδιασμό και τη λειτουργία τους.
Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς δεν είναι αντικείμενο κερδοφορίας. Δεν είναι εμπόρευμα. Είναι κοινωνική ανάγκη και αγαθό.
Ο δημόσιος και κοινωνικός χαρακτήρας των ΜΜΜ είναι (για εμάς) αδιαπραγμάτευτος. Και όμως αυτός ο χαρακτήρας πλήττεται σήμερα από την κυβέρνηση. Κατ’ αρχήν επινοούνται «άγονες» γραμμές οι οποίες επειδή δεν είναι κερδοφόρες θα κοπούν, ανεξάρτητα από τις επιθυμίες και ανάγκες των επιβατών. Αντί να έχουμε λοιπόν λεωφορεία που θα μεταφέρουν γρήγορα τους εργαζόμενους στις δουλειές τους, τους μαθητές στα σχολεία τους και τους φοιτητές στα πανεπιστήμια θα πριμοδοτούνται γραμμές που θα καταλήγουν στα οικονομικά κέντρα και σε χώρους μαζικής διασκέδασης και κατανάλωσης ή σε σταθμούς μετρό ώστε να υποχρεώνεσαι να πληρώνεις το ακριβότερο εισιτήριο. Η δε ούτως η άλλως προβληματική διατοπική συγκοινωνία που συνδέει τις γειτονιές μεταξύ τους θα γίνει ακόμη χειρότερη.
Είναι επίσης προφανές ότι για εμάς οι μεταφορές δεν μπορούν να γίνουν αντικείμενο κερδοφορίας. Απευθύνονται κυρίως στις λαϊκές τάξεις και σε μετανάστες που ήδη βρίσκονται σε δεινή οικονομική θέση και επομένως είναι εντελώς παράλογο και άδικο να τους ζητείται να πληρώσουν για μια μετακίνηση η οποία αρκετές φορές είναι αναγκαστική (λόγω εργασίας ή σπουδών). Εξ άλλου οι επιβάτες έχουμε ήδη χρηματοδοτήσει τις συγκοινωνίες μέσω άμεσων και έμμεσων φόρων και τελών που καταλήγουν στα κρατικά ταμεία. Και οι οποίοι έχουν αυξηθεί δραματικά τον τελευταίο καιρό. Ιδίως οι έμμεσοι φόροι (Φ.Π.Α.) είναι οι πιο άδικοι καθώς πλήττουν όλους ανεξαιρέτως και αφορούν βασικά αγαθά πρώτης ανάγκης (τρόφιμα…) Γιατί λοιπόν να καταβάλουμε αύξηση για κάτι το οποίο έχουμε ήδη πληρώσει; Σημειώνουμε τέλος ότι τα ΜΜΜ αποτελούν τον πιο οικολογικό τρόπο μετακίνησης σε μια πόλη με αφόρητη ατμοσφαιρική ρύπανση και της οποίας το φυσικό περιβάλλον έχει ήδη καταστραφεί στο όνομα της ανάπτυξης και της κερδοφορίας. Και αντί να πριμοδοτηθούν έτσι ώστε το κυκλοφοριακό να μετριασθεί, η αυτοκίνηση να μειωθεί και η μετακίνηση να γίνεται με ηρεμότερες συνθήκες αυξάνεται το εισιτήριο και κόβονται γραμμές.
Η αύξηση του εισιτηρίου επιχειρείται να δικαιολογηθεί μέσω της ανάγκης κάλυψης των ελλειμμάτων. Είναι όμως αστείο να πιστεύουμε ότι τα ελλείμματα οφείλονται στους μισθούς των εργαζομένων και στο «χαμηλό» αντίτιμο. Αντιθέτως είναι το αποτέλεσμα των κρατικών πολιτικών που εφαρμόσθηκαν όλα αυτά τα χρόνια. Το κράτος έχει σταματήσει εδώ και καιρό να χρηματοδοτεί, όπως αναλογεί, τις συγκοινωνίες ενθαρρύνοντας τη σύναψη δανείων με υψηλά επιτόκια. Κι έχει γεμίσει τους διάφορους οργανισμούς με θέσεις συμβούλων παρά-συμβούλων και golden boys που απολαμβάνουν παχυλές αμοιβές και αργομισθίες για να οδηγήσουν τις συγκοινωνίες σε χρεωκοπία. Και όλα αυτά την ώρα που οι βουλευτές, τα σώματα ασφαλείας και στρατιωτικοί μετακινούνται δωρεάν.
Κοινός αγώνας οδηγών-επιβατών. Απομονώνουμε τους ελεγκτές.
Συμπαραστεκόμαστε λοιπόν στον αγώνα των εργαζομένων για δημόσιες συγκοινωνίες. Παράλληλα επιλέγουμε να αρνηθούμε να επωμισθούμε τα ελλείμματα που άλλοι δημιούργησαν. Αρνούμαστε να πληρώσουμε το αυξημένο εισιτήριο ή δίνουμε το ήδη επικυρωμένο εισιτήριο σε άλλους συνεπιβάτες που το έχουν ανάγκη. Υπενθυμίζουμε οι ελεγκτές (οι οποίοι παίρνουν το 50% της αξίας του προστίμου) δεν είναι αστυνομικοί, δεν έχουν δικαίωμα να εξακριβώσουν τα στοιχεία μας ούτε βέβαια να μας κρατήσουν παρά τη θέληση μας. Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί είναι να κατεβούμε από το λεωφορείο. Και το καλύτερο όλοι οι επιβαίνοντες, μόλις αντιληφθούμε την παρουσία ελεγκτή, να συμπαρασταθούμε στους συμπολίτες μας που δεν έχουν εισιτήριο και να μην επιτρέψουμε να κοπούν πρόστιμα.
Τι πάει να πει για μας δημόσιος χαρακτήρας
Σήμερα τα ΜΜΜ είναι κατ’ επίφαση μόνο δημόσια αφού στην ουσία διαχειρίζονται από ένα κράτος που τα αντιμετωπίζει είτε ως περιουσιακό στοιχείο προς εκποίηση είτε ως πεδίο εξυπηρέτησης κομματικών συμφερόντων και βολέματος ημετέρων στις εκατοντάδες άχρηστες θέσεις διοικητικών συμβουλίων. Πιστεύουμε επομένως ότι τα ΜΜΜ μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο συνδιαχείρισης ανάμεσα σε εργαζομένους και κατοίκους αφού μόνο έτσι διασφαλίζεται ο δημόσιος χαρακτήρας τους. Και αυτοί μόνο είναι αρμόδιοι να αποφασίζουν για το αν θα υπάρχει αντίτιμο, ποιο θα είναι αυτό και πως θα επιμερίζεται. Αυτοί είναι οι καταλληλότεροι να σχεδιάσουν τι είδους συγκοινωνίες θέλουμε όχι σύμφωνα με οικονομίστικα κριτήρια αλλά με βάση τη διασφάλιση της σύνδεσης των δήμων και εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών και επαφών των κατοίκων.
Διεκδικούμε στη πράξη δωρεάν μεταφορές
- Προσφέρουμε πάντα το εισιτήριο που δεν χρειαζόμαστε.
- Απομονώνουμε τους ελεγκτές. Μην ξεχνάμε ότι οι ελεγκτές εισπράττουν το 50% των προστίμων. Δεν υποχρεούμαστε να δείξουμε στους ελεγκτές τα στοιχεία μας εφόσον δεν είναι αστυνομικοί. Απαγορεύεται να μας κρατήσουν/προπηλακίσουν.
- Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους επιβάτες χωρίς εισιτήριο.
- Σχηματίζουμε ομάδες που βολεύουν τις διαδρομές μας. Πηγαίνουμε μαζικά στη σχολή ή στη δουλειά μας χωρίς να πληρώνουμε εισιτήριο.
- Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα των εργαζομένων.
Οργανωνόμαστε και παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας!
