ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ 3η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΣΤΑ Β/Α
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗ
15/9, 19:00 ΠΑΝΩ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ
Μετά από πρωτοβουλία της ΑΣΚΑΠ (Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Αγ. Παρασκευής), στις 14/7/25 καλέστηκε στην πλατεία Αγ. Παρασκευής (Αγ. Ιωάννη) μια πρώτη συζήτηση σχετικά με την αυξανόμενη επιτήρηση της γειτονιάς. Συγκεκριμένα, μιλήσαμε για τις κάμερες στην πάνω πλατεία που εγκαταστάθηκαν με την ανάπλαση και για το νέο μη επανδρωμένο αεροσκάφος επιτήρησης (drone) που ήρθε με τη δικαιολογία πρόληψης της νεανικής παραβατικότητας και εγκληματικότητας. Η κίνηση του Μυλωνάκη (Δήμαρχος Αγ. Παρασκευής) να εξοπλίσει τον δήμο μας με drone είχε ήδη καταγγελθεί αντανακλαστικά από τους δημότες κάνοντας έτσι εμφανή την έλλειψη νομιμοποίησής της, καθώς όργωνε τους ουρανούς του δήμου, παράγοντας ανυπόφορο ήχο και πετώντας σε χαμηλά ύψη. στα μπαλκόνια των κατοίκων, ενοχλώντας τους. Ταυτόχρονα, ιδιωτικά συμφέροντα εταιρειών σεκιούριτι κερδοφορούν αποκτώντας πρόσβαση και δυνατότητα διαχείρισης των προσωπικών μας δεδομένων. Η ιδιωτικότητα είναι υπαρξιακή ανάγκη του ανθρώπου, που του δίνει έστω και σε ένα βαθμό τη δυνατότητα να σκέφτεται και να πράττει ελεύθερα. Η παραβίαση της συνιστά στοιχείο ολοκληρωτισμού και επιτάσσει την διεκδίκησή της.
Το drone s
του Μυλωνάκη, όπως και τα drones
με τα οποία έχουν εξοπλιστεί και πολλοί άλλοι δήμοι της επικράτειας[1], αποκτήθηκε απευθείας με ανάθεση στην εταιρεία ΒΑΝΓΚΑΡΝΤ ΣΕΚΙΟΥΡΙΤΙ ΙΚΕ (Vanguard Security) που διατηρεί το μονοπώλιο στην πρόσφατη τάση των δήμων. Το κόστος κάθε σύμβασης ανέρχεται στα 37.200 ευρώ που αντιστοιχούν σε περίπου μήνες λειτουργίας εγείροντας ερωτήματα σχετικά με τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος. Το ποσό αυτό αγγίζει το μάξιμουμ όριο, ώστε να μην υπάρχει υποχρέωση ανοιχτού δημόσιου διαγωνισμού. Η κίνηση αυτή δεν έρχεται εξ ουρανού. Προηγηθεί συμβάσεις του ελληνικού δημοσίου με τη ΒΑΝΓΚΑΡΝΤ ύψους 6 εκατομμυρίων ευρώ, καθώς και δωρεές ιδιωτών, με στόχο τον άμεσο εξοπλισμό της πυροσβεστικής με drones για τον έλεγχο και την καταπολέμηση των πυρκαγιών του 2025, που μόνο να προλάβουν πυρκαγιές δεν κατάφερε.
Στην κοινωνία που ζούμε η τεχνολογία δεν είναι αθώα. Αγιάζεται από κάποια «χρήσιμη» λειτουργία (π.χ. πυρασφάλεια) την ίδια στιγμή που υπηρετεί τον ολοένα και αυξανόμενο έλεγχο και την καταστολή. Από τη μια, ο ψηφιακός κόσμος διαμεσολαβεί κάθε πτυχή της ύπαρξής μας δημιουργώντας την ψευδαίσθηση μιας ασφαλούς και αυτόνομης ζωής. Την ίδια στιγμή όμως, ενισχύει ένα καθεστώς φόβου και ιδιωτεύσεως, μιας μόνιμης απειλής για το «έξω». Τελικά, δημιουργείται η αντίληψη ότι όσοι υπάρχουν και επιλέγουν να βρίσκονται στον δημόσιο χώρο και δεν δέχονται τη διαρκή επιτήρησή τους θεωρούνται εκ των προτέρων ύποπτοι και κακοποιά στοιχεία. Μας θέλουν έτσι σκυφτούς, να μην αντιστεκόμαστε, να μη βγαίνουμε από το σπίτι παρά μόνο για δουλειά και ελεγχόμενη κατανάλωση.
Το κράτος γνωρίζει πολύ καλά πώς να διαφημίζει τις επενδύσεις του σε κοινωνικές παροχές, όταν αυτό συμφέρει και μπορεί. Ποτέ όμως δεν απουσιάζει η επένδυση στην ασφάλεια και η ενίσχυση της πολεμικής βιομηχανίας με βάση τις επιταγές και τις ανάγκες του παγκόσμιου κεφαλαιοκρατικού συστήματος (ReArm Europe). Σήμερα, η πολιτική υποβάθμιση των δημοσίων υποδομών με ελλείψεις προσωπικού σε νοσοκομεία, σχολεία και πανεπιστήμια, ανοίγει τον δρόμο στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Παράλληλα, την ώρα που οι συγκρούσεις γίνονται σε γειτονικές περιοχές, η Ευρώπη μπαίνει σε μια γενική πρόβα πολέμου, όπου οτιδήποτε δεν προσαρμόζεται στα εθνικά πρότυπα και κάθε μορφή αντίστασης διώκεται και καταστέλλεται.
Οι κρίσεις, όπως ήταν και η κρατική-καπιταλιστική διαχείριση της πανδημίας, αποτελούν κομβικά σημεία για το κράτος έτσι ώστε να αλλάξουν δομικά στοιχεία λειτουργίας του και κατ' επέκταση της κοινωνίας. Τέτοια είναι και τα πρόσφατα μέσα ασφάλειας και επιτήρησης. Οι κρίσεις δεν είναι φυσικά φαινόμενα αλλά αποτελέσματα πολιτικών, καθώς και όσων με τις επιλογές τους τις στηρίζουν. Η κρατική διαχείριση του κόβιντ κατάφερε να κανονικοποιήσει και να ψηφιοποιήσει νέες μεθόδους καταστολής και επιτήρησης[2], που ενσωματώνονται στη λογική και τη ψυχοσύνθεση των νεότερων αλλά και των παλαιότερων γενεών. Οι κινήσεις των δήμων για αυξανόμενη επιτήρηση ενισχύουν τη λογική της τιμωρίας, που πάντα στέκεται εμπόδιο στην καλλιέργεια μιας κοινωνικής συνειδητότητας. Η απευθείας επικοινωνία με το κράτος και η υποχώρηση της άδειας παρουσίας στον δημόσιο χώρο αποσκοπούν στη διαμόρφωση φοβισμένων και υποταγμένων υποκειμένων που αυτοκαταστέλλονται σε καθημερινή βάση.
Ως άτομα που κατοικούν στα βορειοανατολικά, συλλογικοποιούμε και αντιστεκόμαστε στην όξυνση της επιτήρησης της ζωής μας, χτίζοντας ένα πολύμορφο κίνημα που αξιοποιεί όλα τα διαθέσιμα μέσα, από συλλογή υπογραφών και παρεμβάσεις στο δημοτικό συμβούλιο έως τις διαδρομές. γειτονιάς και σαμποτάζ, για να εναντιωθούμε σε όλα αυτά και να υπερασπιστούμε την ελεύθερη ύπαρξή μας στον δημόσιο χώρο.
Καλούμε τη Δευτέρα 15/9 στις 19:00 σε ανοιχτή συζήτηση στην πλατεία Αγ. Ιωάννου (πάνω πλατεία Αγ. Παρασκευής), έτσι ώστε να συνεχιστεί ο αγώνας μας ενάντια στα μέτρα επιτήρησης στις γειτονιές μας.
ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΑ DRONES ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗ
ΠΡΙΝ ΕΠΕΚΤΑΘΟΥΝ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ, ΠΡΙΝ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ
Η ΚΑΘΕ ΜΑΣ ΚΙΝΗΣΗ
Πρωτοβουλία κατοίκων στα Β/Α ενάντια στην επιτήρηση
[1] Αττική: Αγ. Παρασκευή, Βριλήσσια, Διόνυσος, Κηφισιά, Βάρη/Βούλα/Βουλιαγμένη, Αιγάλεω, Πεντέλη, Μαραθώνας, Σούνιο, Λαμία, Ερέτρια, Ξάνθη, Πυλαία/Χορτιάτη, Μετεώρων, Ευρώτα, Διρφύων κ.α.
[2] Άμεσες εντολές με το κράτος μέσω του 112, εκκενώσεις λιμανιών, πάρκων και ολόκληρων περιοχών με διάφορα προσχήματα, απαγόρευση διαδηλώσεων, κατάργηση ασύλου στα πανεπιστήμια κ.α.
