Στις 11/05/2011 η ανοιχτή συνέλευση κατοίκων Αγίας Παρασκευής αποφάσισε, όπως άλλωστε και τον τελευταίο χρόνο , να συμμετάσχει στη γενική απεργία (απεργιακή κινητοποίηση) της ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ. Έτσι, ύστερα από την προσυγκέντρωση στην πλατεία Αγ. Ιωάννη και πορεία στους δρόμους της πόλης μας, κατεβήκαμε στην κεντρική διαδήλωση όπου και πορευτήκαμε μαζί με τα μπλοκ συνελεύσεων από άλλες γειτονιές της Αθήνας, καθώς και πρωτοβάθμιων σωματείων εργαζομένων. Όταν το συγκεκριμένο κομμάτι της πορείας πέρασε το Σύνταγμα και βρέθηκε στην οδό Πανεπιστημίου, και ενώ από την πλευρά των διαδηλωτών δεν είχε εκδηλωθεί καμιά πρόθεση σύγκρουσης, δεχθήκαμε μια βάρβαρη και δολοφονική επίθεση από τα ΜΑΤ.
Οι ένοπλοι αστυνομικοί, αφού πρώτα γέμισαν τον τόπο με δακρυγόνα και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης, όρμησαν με απίστευτη κτηνωδία χτυπώντας με γκλομπς και πυροσβεστήρες σε κεφάλι και σώμα, με προφανή σκοπό να προκαλέσουν βαρύτατο τραυματισμό ή ακόμη και θάνατο διαδηλωτή. Απολογισμός της αστυνομικής λύσσας: 97 τραυματίες σε δημόσια νοσοκομεία, εκ των οποίων 3 υποβλήθηκαν σε χειρουργικές επεμβάσεις. Ένας διαδηλωτής έχασε την σπλήνα του απ τα βάρβαρα χτυπήματα, ενώ χειρότερα απ όλους ο Γιάννης Καύκας έφτασε σε προθανάτια κατάσταση στο γενικό κρατικό Νίκαιας και δόθηκε πολύωρη μάχη για να σωθεί η ζωή του. Μέχρι σήμερα παραμένει διασωληνομένος στην εντατική και η κατάσταση του αν και σταθερή θεωρείται κρίσιμη.
Για όσους βέβαια κατεβαίνουν σε πορείες αυτή η αστυνομική βαρβαρότητα δεν είναι κάτι καινούριο .Εδώ και καιρό τα Ματ εφορμούν με δολοφονική διάθεση εναντίον των διαδηλωτών και είναι καθαρά ζήτημα τύχης ότι ως τώρα δεν έχει υπάρξει νεκρός. Γνωρίζουμε βέβαια όλοι, ότι το κράτος θέλει να τρομοκρατήσει τον κόσμο και να τον αποτρέψει απ το να συμμετάσχει σε διαδηλώσεις. Η βαρβαρότητα αποτελεί λοιπόν συνειδητή κρατική επιλογή. Η επίθεση μάλιστα σ εκείνα τα κομμάτια της πορείας που συγκέντρωναν αυτό-οργανωμένες και «από τα κάτω» κινήσεις εργαζομένων και κατοίκων, δείχνει τι θέλει περισσότερο να καταστείλει η εξουσία: πρωτοβουλίες πολιτών ακηδεμόνευτες από κόμματα και γραφειοκρατικά συνδικάτα, που δρουν πέρα από τις λογικές του συστήματος και προσπαθούν να ενώσουν όλο και περισσότερο κόσμο στη βάση της αλληλεγγύης του αγώνα. Ας μην ξεχνάμε ότι κρατική επιλογή ήταν η καθημερινή βία προς τους κατοίκους της Κερατέας και η ανοχή έως εύνοια σε φασιστικές συμμορίες(Χρυσή Αυγή) οδηγώντας στο πρόσφατο ντελίριο ρατσιστικής βίας στο κέντρο της Αθήνας, με απολογισμό 2 νεκρούς μετανάστες και 50 τραυματίες.
Το σίγουρο είναι ότι δεν θα μας φοβίσουν ούτε θα μας κάνουν να απεμπολήσουμε το δικαίωμα στην ελεύθερη παρουσία στους δημόσιους χώρους, στην έκφραση και στη διαδήλωση. Όχι γιατί παριστάνουμε τους ήρωες , ούτε γιατί μας αρέσει να χτυπιόμαστε με τα ΜΑΤ και να τρώμε δακρυγόνα. Αλλά γιατί έχουμε επιλέξει ένα συγκεκριμένο μονοπάτι πολιτικής δράσης και συμμετοχής στα κοινά . Ένα μονοπάτι που θα μας βγάζει στις γειτονιές και στις πλατείες, σε δυναμικές δράσεις και διαδηλώσεις, σε απεργίες και σε δημόσιες συζητήσεις. Σε πείσμα όλων όσοι θέλουν μια κοινωνία σε αφασία και πλήρη υποταγή, σε πείσμα ένστολων συμμοριών, κομματικών εγκάθετων και δημοσιογραφικών παπαγάλων εμείς θα φωνάζουμε παρών στους κοινωνικούς αγώνες, θα συνεχίσουμε να κατεβαίνουμε στους δρόμους.
- Καμιά δίωξη στους συλληφθέντες της απεργιακής πορείας 11/5
- Άμεση απελευθέρωση του προφυλακισθέντα διαδηλωτή Φώτη Δήμου
