ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΑΣ ΛΕΝΕ
ΟΤΙ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΑΠΟ ΚΟΥΝΙΑ…
… ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΣΕ ΛΙΓΟ ΤΑ ΜΩΡΑ ΘΑ ΚΟΒΟΥΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ…
… ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΣΕ ΛΙΓΟ ΤΑ ΜΩΡΑ ΘΑ ΚΟΒΟΥΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ…
Αλήθεια, τι είναι οι περιβόητες «δημόσιες δαπάνες» που σύμφωνα με τις πληρωμένες πένες των δημοσιογράφων πρέπει να «μελετηθούν, να οργανωθούν και να εξυγιανθούν»; Οι δημόσιες δαπάνες, δηλαδή τα κρατικά έξοδα για παιδεία, πρόνοια και κοινωνικές υπηρεσίες (νοσοκομεία, σχολεία, μέσα μαζικής μεταφοράς, παροχή ρεύματος και νερού κτλ.), είναι για τους έχοντες και κατέχοντες μια επιπλέον πληγή που πρέπει να κλείσει. Οι αστικές συγκοινωνίες, που για το κράτος αποτελούν (τώρα πια) μια μη κερδοφόρα επιχείρηση, φαίνεται να μπαίνουν για άλλη μια φορά στο στόχαστρο. Όχι επειδή «εκεί μέσα κάποιοι λίγοι διεφθαρμένοι πλούτισαν εις βάρος των πολλών» αλλά όπως και η υγεία ή το ρεύμα, αποτελούν κομμάτι του εισοδήματος μας και πρέπει να λάβουν ανάλογη αντιμετώπιση στην εποχή της κρίσης και του μνημονίου.
ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΛΕΜΕ…
Οι μειώσεις των μισθών και το τσάκισμα των συλλογικών συμβάσεων ˙ το κόμιστρο στα νοσοκομεία σε συνδυασμό με τις εικόνες φρίκης των ασθενών στα ράντζα και τα πατώματα λόγο ελλιπής χρηματοδότησης ˙ το χαράτσι στο ηλ. ρεύμα και η επικείμενη αύξηση του εισιτηρίου στα μέσα μαζικής μεταφοράς, αποτελούν πτυχές της ίδιας πολιτικής του ελληνικού κράτους για την «εξυγίανση των ελλειμμάτων και την καταπολέμηση του δημοσίου χρέους», για να χρεώσουν την χασούρα της κρίσης τους στα μυαλά και τις τσέπες μας.
Όταν πριν λίγα χρόνια η κρίση απείλησε τις τράπεζες, το ελληνικό κράτος με οικονομικά πακέτα στήριξης πολλών δις. ευρώ έσπευσε να τις σώσει πληρώνοντας/«κρατικοποιώντας» το χρέος τους. Έτσι, κατάφεραν να κάνουν την κρίση των τραπεζών (κεφαλαίου), δημοσιονομική κρίση του κράτους, άρα κρίση όλων μας. Μέσα από τα δελτία των ειδήσεων στήθηκε ένας μηχανισμός «ενοχοποίησης» για τα χρωστούμενα, μια διαδικασία να μας πείσουν πως «αφού τα φάγαμε μαζί» ήρθε η ώρα να βάλουμε και το χέρι βαθιά στη τσέπη. Να πως μέσα από αυτόν τον δημόσιο εκβιασμό που ονομάζεται χρέος, που παρουσιάζεται απ’ τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους ως «εθνικό ζήτημα», επιχειρείται να φορτώσουνε τα σπασμένα στις πλάτες μας.
…ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ
ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ
Μετά την πρώτη υποτιθέμενη «εξυγίανση» των ΜΜΜ στις αρχές του 2011, που συμπεριλάμβαναν κόψιμο γραμμών, μετατάξεις και 40% αύξηση του εισιτηρίου, τα ταμεία δείχνουν ακόμα άδεια στους υψηλά ιστάμενους του ΟΑΣΑ και το φταίξιμο ρίχνεται και πάλι σε εργαζόμενους και επιβάτες. Οπότε η λύση δεν είναι άλλη από καινούριες περικοπές, αυξήσεις εισιτηρίων αλλά και συχνότερους και αυστηρότερους έλεγχους σε τρένα και λεωφορεία. Στην ουσία στόχος συνεχίζει να είναι η απαξίωση των «δημόσιων» συγκοινωνιών παράλληλα με την ελαχιστοποίηση των κρατικών επιχορηγήσεων (αφού δίνονται πλέον αποκλειστικά σε ιδιωτικές επιχειρήσεις και τράπεζες) ώστε αυτές να περάσουν εύκολα στα χέρια καλοθελητών επενδυτών. Μέχρι να γίνει αυτό το κράτος θα μαζεύει ζεστό χρήμα μέσω υπέρογκων εισιτηρίων και τσουχτερών προστίμων.
Αυτοί που την πληρώνουν φυσικά είναι ξανά οι «από κάτω». Ο εργαζόμενος/η που πάει στη δουλειά, ο άνεργος/η που την ψάχνει, ο μετανάστης/ρια που χρόνια προσπαθεί να επιβιώσει σε ένα ολοένα και πιο αφιλόξενο περιβάλλον. Ο τελευταίος έχει να μας χαρίσει και μια χρήσιμη εμπειρία. Το πώς από τη στιγμή που ανακηρύχτηκε «περιττός» και «επικίνδυνος» η λέξη λαθραίος κόλλησε πάνω του, αφαιρώντας του κάθε δικαίωμα και επισφραγίζοντας ένα ασταμάτητο κυνηγητό εναντίον του. Να που τώρα η ίδια λέξη -ΛΑΘΡΑΙΟΣ- έρχεται να κολλήσει μαζί με αρκετές από τις “ιδιότητες” της στον καθένα και την κάθε μία που είτε δεν έχει αλλά πρέπει να μετακινηθεί, είτε αρνείται να πληρώσει -κάθε φορά πιο ακριβά- ένα εισιτήριο. Ως λαθρεπιβάτης.
Δεν είναι τυχαίο που τα καινούρια και άμεσα μέτρα αφορούν καθεαυτή την «λαθρεπιβίβαση». Διπλασιασμός του αριθμού των ελεγκτών και της διάρκειας των έλεγχων. Επιβίβαση των επιβατών από την μπροστινή πόρτα (αρχικά στα μικρά λεωφορεία) με επίδειξη εισιτηρίου σε λεωφορεία και τρόλεϊ. Παροχή ενός εισιτηρίου για κάθε 10 ακυρωμένα σε μια προσπάθεια να σπάσουν την αλληλεγγύη που έχει αναπτυχθεί με την ανταλλαγή εισιτήριων. Ανακοινώσεις προτροπής ρουφιανέματος του διπλανού «λαθρεπιβάτη» σου, ενώ για το μέλλον μας υπόσχονται αύξηση του εισιτηρίου στα 1,80 ευρώ, μπάρες στα μετρό και την αναβάθμιση των οδηγών σε κινητά εκδοτήρια στα υπόλοιπα μέσα. Για μας οι αστικές συγκοινωνίες είναι κομμάτι του εισοδήματος μας και ως τέτοιες θα τις υπερασπιστούμε. Μαζί με όλα όσα μας έχουν στερήσει και όσα σκοπεύουν στο άμεσο μέλλον, την υγεία μας, το νερό και το ρεύμα μας.
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΜΜ
Σήμερα τα ΜΜΜ είναι κατ’ επίφαση μόνο δημόσια αφού στην ουσία διαχειρίζονται από ένα κράτος που τα αντιμετωπίζει είτε ως περιουσιακό στοιχείο προς εκποίηση είτε ως πεδίο εξυπηρέτησης κομματικών συμφερόντων και βολέματος ημετέρων στις εκατοντάδες άχρηστες θέσεις διοικητικών συμβουλίων. Πιστεύουμε επομένως ότι τα ΜΜΜ μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο συνδιαχείρισης ανάμεσα σε εργαζομένους και κατοίκους αφού μόνο έτσι διασφαλίζεται ο δημόσιος χαρακτήρας τους. Και αυτοί μόνο είναι αρμόδιοι να αποφασίζουν για το αν θα υπάρχει αντίτιμο, ποιο θα είναι αυτό και πως θα επιμερίζεται. Αυτοί είναι οι καταλληλότεροι να σχεδιάσουν τι είδους συγκοινωνίες θέλουμε όχι σύμφωνα με οικονομίστικα κριτήρια αλλά με βάση τη διασφάλιση της σύνδεσης των δήμων και εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών και επαφών των κατοίκων.
Διεκδικούμε στη πράξη δωρεάν μεταφορές
Συνεχίζουμε να μην πληρώνουμε το χρέος και την κρίση τους
- Συνεχίζουμε να προσφέρουμε πάντα το εισιτήριο που δεν χρειαζόμαστε.
- Απομονώνουμε τους ελεγκτές. Μην ξεχνάμε ότι οι ελεγκτές εισπράττουν το 50% των προστίμων. Δεν υποχρεούμαστε να δείξουμε στους ελεγκτές τα στοιχεία μας εφόσον δεν είναι αστυνομικοί. Απαγορεύεται να μας κρατήσουν/προπηλακίσουν.
- Στεκόμαστε αλληλέγγυοι και υπερασπιζόμαστε τους επιβάτες χωρίς εισιτήριο, δεν φταίνε αυτοί για την αύξηση του εισιτηρίου.
- Σχηματίζουμε ομάδες που βολεύουν τις διαδρομές μας και πηγαίνουμε όσο το δυνατόν πιο μαζικά στον προορισμό μας χωρίς να πληρώνουμε εισιτήριο
