Τα ορυχεία στη Χαλκιδική είναι παλιά υπόθεση και όχι μια νέα λύση για την κρίση όπως εμφανίζεται σήμερα. Τα αρχικά 'Μεταλλεία Κασσάνδρας' από το 1893 μέχρι τώρα, έχουν αλλάξει διαδοχικά χέρια από Γαλλο-Οθωμανικές εταιρίες και τον Μποδοσάκη, μέχρι το ελληνικό κράτος και τον Μπόμπολα. Κοινός παρονομαστής, η επιβάρυνση του φυσικού τοπίου για τα κέρδη και την αποικιοκρατία. Μακρόχρονοι όμως είναι και οι τοπικοί αγώνες των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής (Μ.Παναγιά, Ολυμπιάδα, Ιερισσός) που το 2003 κατάφεραν να βάλουν φρένο στα σχέδια των χρησοθήρων. Μέχρι σήμερα...
Ελληνικός Χρυσός: η σίγουρη επένδυση στην καταστροφή.
Η απόφαση της (καναδικών συμφερόντων) εταιρίας 'ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ' να ξεκινήσει την επέκταση των δραστηριοτήτων της με την εξόρυξη χρυσού από το υπέδαφος της Χαλκιδικής έχει προκαλέσει την κορύφωση των αντιδράσεων των κατοίκων της περιοχής τον τελευταίο ένα χρόνο (προσφυγές σε δικαστήρια, διαδηλώσεις, πορείες στο βουνό κ.α.). Οι κάτοικοι μιλάνε για τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή που θα προκληθεί με ολέθριες και μη αναστρέψιμες συνέπειες για τη φύση και τους ανθρώπους (που ζουν και εργάζονται στην περιοχή). Οι ανησυχίες αυτές επιβεβαιώνονται από μέρος της επιστημονικής κοινότητας καθώς οι εξορυκτικές εργασίες (επιφανειακές και υπόγειες) οδηγούν στην ρύπανση των υδάτων, του εδάφους, της ατμόσφαιρας αλλά και στην οπτική ρύπανση μεταβάλλοντας το φυσικό τοπίο και υποβαθμίζοντας το φυσικό περιβάλλον. Εγκληματική εξάλλου είναι η εξαφάνιση του αρχέγονου δάσους στο όρος Κάκαβος στην Βόρεια Χαλκιδική με τις υπεραιωνόβιες οξιές και δρυς του, στα πλαίσια υλοποίησης της επένδυσης με το πρόσχημα της ανάπτυξης.. Όλα αυτά θα επιβαρύνουν την υγεία των κατοίκων, όπως άλλωστε συμβαίνει, χρόνια τώρα, κοντά στα εργοστάσια της ΔΕΗ στην Κοζάνη, τη Μεγαλόπολη και την Πτολεμαίδα, αλλά και σε χωριά της Γκιώνας και της Οίτης όπου λειτουργούν μεταλλεία βωξίτη, στα Άσπρα Σπίτια Βοιωτίας, στον Ασωπό και σε πολλά άλλα μέρη που μετατράπηκαν από φυσικό τοπίο σε βαριές βιομηχανικές ζώνες.
Το καρότο μπαγιάτικο και το μαστίγιο φρέσκο !
Παρά τις προσπάθειες των ΜΜΕ (κατ'εντολήν) να παρουσιάσουν την τοπική κοινωνία διχασμένη, στην πραγματικότητα μόνο όσοι βρήκαν δουλειά εκεί υποστηρίζουν την επένδυση, δηλαδή όσοι έχουν άμεσο υλικό αντίκρυσμα. Η εταιρία τους χρησιμοποιεί ως πολιορκητικό κριό προβάλλοντας το πρόσκαιρο όφελος (θέσεις εργασίας) κρύβοντας έτσι τη μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη καταστροφή της περιοχής. 'Εφθασαν μάλιστα στο σημείο να ζητήσουν τη συνδρομή των φασιστών της χρυσής αυγής για να τους προστατέψουν από τις αντιστάσεις των κατοίκων που παρουσιάζονται ως τρομοκράτες. Κι ενώ, καθεστώς τρομοκρατίας στην περιοχή επιβάλλουν το κράτος και η κυβέρνηση που προχωρούν την επένδυση στέλνοντας τα ΜΑΤ να απαντήσουν στις κινήσεις των κατοίκων με ξύλο, χημικά, απαγωγές πολιτών και παράνομη λήψη DNA με σκοπό το φακέλωμα και τον εκφοβισμό. Η κεντρική εξουσία (μαζί με το γελοίο τοπικό δήμαρχο-τσιράκι των επένδυτών) αντιμετωπίζει τις διαμαρτυρίες και καταστέλλοντας με απίστευτη κτηνωδία τις αντιδράσεις. Τα ΜΑΤ, η Αντιτρομοκρατική και τα ΕΚΑΜ έχουν εισβάλει αρκετές φορές στο χωριό, έχουν προσαγάγει ακόμη και μαθητές, έχουν ρίξει χημικά μέσα στην αυλή του σχολείου δρώντας σαν αληθινός στρατός κατοχής. Από κοντά και η δικαστική εξουσία που ανά τακτά χρονικά διαστήματα ασκεί διώξεις για τη συμμετοχή στις διαμαρτυρίες, ενώ 22 κάτοικοι της περιοχής αντιμετωπίζουν ήδη βαριές κατηγορίες επειδή συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις.
Όπου ακούς ανάπτυξη, εκ-μετάλλευση βρωμάει ...
Ο αγώνας των κατοίκων της Χαλκιδικής μας αφορά όλους. Όπως μας αφορούσε και ο αγώνας της Κερατέας και κάθε τοπικός αγώνας. Και αυτό γιατί ό,τι συμβαίνει εκεί μπορεί κάλλιστα να επαναληφθεί σε οποιαδήποτε γωνιά της ελληνικής επικράτειας. Μάλιστα θ'ανοίξει το δρόμο για τις επόμενες fast track επενδύσεις πάνω στην ξεπουλημένη ή χαρισμένη γη στις πολυεθνικές που πίσω τους θ'αφήσουν λεηλασία. Προκειμένου να επεκτείνει τα κέρδη του το κεφάλαιο είναι έτοιμο να μας ζητήσει να αποδεχτούμε τεράστια υποβάθμιση της ζωής και της υγείας μας, δίνοντας ως αντάλλαγμα θέσεις δουλειάς, εκμεταλλευόμενο τη συγκυρία της ανεργίας και της απαξίωσης της εργασίας που το ίδιο δημιούργησε στην προσπάθειά του να ξεπεράσει την κρίση του. Ο εκβιασμός της επέλασης της ανάπτυξης-εκμετάλλευσης παρουσιάζεται ως μονόδρομος για άλλη μια φορά. Και υπάρχουν αρκετοί έτοιμοι να παραβλέψουν τις συνέπειες αρκεί να βρουν δουλειά. Το ερώτημα που μας τίθεται επομένως (και στο οποίο οι κάτοικοι της Χαλκιδικής απαντούν με το δικό τους τρόπο) είναι απλό. Πόσο καρκίνο (δικό μας και των παιδιών μας) είμαστε διατεθιμένοι να δεχτούμε για να εξασφαλίσουν κάποιοι ένα κομμάτι ψωμί ;
Πάχτας εδώ Πάχτας εκεί, των αφεντάδων των σκυλί !
Ο ρόλος του παραπάνω δημάρχου που αναφέραμε είναι χαρακτηριστικός για τα οικονομικά-πολιτικά συμφέροντα που παίζονται στην πλάτη του δάσους και των κατοίκων. Ο Πάχτας, τότε υφυπουργός οικονομικών του ΠΑΣΟΚ το 2003, με απευθείας ανάθεση 'δίνει' τα μεταλλεία στην 3 ημερών ζωής 'Ελληνικός Χρυσός' όπου μέτοχοι είναι κατά τύχη 2 πρωτοκλασάτα στελέχη της ΑΚΤΩΡ του Μπόμπολα, κι όλα αυτά με σκανδαλώδη οικονομικά ποσά, χαρίζοντας παράλληλα στην πτωχευμένη αποχωρούσα TVX 2,2 εκατ ευρώ από φόρους, εισφορές και αποζημιώσεις που επιβάρυναν το δημόσιο. Αυτός ο άνθρωπος (από το 2010) συνεχίζει στο πόστο του τοπικού δημάρχου τον 'αγώνα' του, στήνοντας πλάι στον Άδωνι Γεωργιάδη αντισυγκεντρώσεις υπέρ των μεταλλείων, ως μοναδική ευκαιρία ανάπτυξης για τον τόπο...
Δημοκρατία Fast Track
Η επέκταση των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων γίνεται χωρίς καν να ρωτηθούν οι κάτοικοι. Τους αφαιρείται δηλαδή το δικαίωμα να αποφασίζουν οι ίδιοι για τη φυσιογνωμία του τόπου τους. Πέρα από την περιβαλλοντική υποβάθμιση της ζωής τους, η εξόρυξη του χρυσού θα πλήξει καίρια τις ήδη υπάρχουσες οικονομικές δραστηριότητες (μελισσοκομία, αλιεία, γεωργία, τουρισμός) και θα τους αναγκάσει να στραφούν σε άλλες λύσεις για να επιζήσουν. Εκτός αν θέλουν (κράτος και εταιρία) να μας πείσουν πως όλοι οι κάτοικοι και οι οικογένειές τους μπορούν να ζήσουν από τα μεταλλεία για πάντα! Με ποιό δικαίωμα λοιπόν η εξουσία επιβάλλει τόσο βίαια τη θέλησή της πάνω στην τοπική κοινωνία;
Πατριωτισμός: Κολλάει παντού !
Οι ευεργέτες μας (βέβαια) ισχυρίζονται ότι η επένδυση είναι αναγκαία για την σωτηρία της εθνικής οικονομίας και την <ανάπτυξη> της χώρας. Το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποιείται για να δικαιολογηθούν οι περικοπές σε μισθούς , συντάξεις και επιδόματα ώστε να μειωθεί το εργατικό κόστος (δηλαδή οι αμοιβές μας) και να επιβιώσουν-κυριαρχήσουν ντόπια και ξένα κεφάλαια. Να συνηθήσουμε την ανεργία (δεν υπάρχει παντού χρυσάφι!), την ακρίβεια και την ανέχεια λέγοντας κι ευχαριστώ. Για τις ελίτ αρκεί να τεθεί ο χαρακτηρισμός "εθνικός" δίπλα σε έναν όρο για να ζητηθούν τα πάντα στο βωμό ενος νέου, οικονομικού αυτή τη φορά, πατριωτισμού. Εν τω μεταξύ συμφωνα με τη σύμβαση των χρυσορυχείων η εταιρία θα βγάζει καθαρό κέρδος εκμεταλλευόμενη το χρυσό, ενώ δε θα αποδίδει τίποτα στο ελληνικό δημόσιο. Αυτή η οικονομία άλλωστε, αυτοί οι 'πλουτοπαραγωγικοί πόροι', δεν ήταν ποτέ πραγματικά δικοί μας, δημόσιοι. Δεν αποφασίσαμε ποτέ εμείς για την τύχη τους. Πόσο μάλλον για την βαρύτατη εκμετάλλευση τους που πίσω της αφήνει καταστροφή και θάνατο. Ανήκουν καταχρηστικά στο κράτος και το κεφάλαιο που τα διαχειρίζονται προς ίδιον όφελος πετώντας μας ενίοτε ψίχουλα. Σε αυτή την "εθνική" οικονομία εμείς έχουμε το ρόλο του είλωτα και αυτοί του προύχοντα, του αφέντη. Γιατί λοιπόν να συναινέσουμε;
Ας φανταστούμε κάτι παρόμοιο να συνέβαινε στο δικό μας γειτονικό βουνό, τον Υμηττο.
Πως θα αντιδρούσαμε, αν όχι με ανάλογο τρόπο με τους κατοίκους της Ιερισσού;
Ο αγώνας των κατοίκων της Χαλκιδικής είναι υπόθεση όλων μας. Ο μόνος τρόπος να σταματήσουμε το εφιαλτικό μέλλον που μας ετοιμάζεται είναι να απαρνηθούμε την απάθεια και να οικοδομήσουμε κοινότητες αλληλεγγύης και αγώνα. Ενός αγώνα για αξιοπρέπεια και ζωή, που δεν μπορεί να νοηθεί χωρίς τα δάση και τα βουνά μας. Τη θέση τους δε θ'αφήσουμε να πάρουν οι μπίζνες τις ανάπτυξης.
Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Αγίας Παρασκευής
