Οι μετανάστες – πρόσφυγες να πάρουνε χαρτιά
στρατόπεδα
συγκέντρωσης ποτέ και πουθενά!
Είναι γνωστό ότι οι πόλεμοι που διεξάγουν τα δυτικά
κράτη, με την συμμετοχή φυσικά και της Ελλάδας, σε περιοχές της κεντρικής
Ασίας, της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, δημιουργούν μεγάλες μεταναστευτικές
ροές οι οποίες συρρέουν προς την Δύση ελπίζοντας να διαφύγουν από τις βόμβες,
τις πολεμικές συρράξεις και την απόλυτη φτώχεια. Ο ίδιος ο πόλεμος από τις
χώρες των μεταναστών μεταφέρεται στα σύνορα της ευρωπαϊκής χερσονήσου και
φυσικά και στο νοτιανατολικό της άκρο, την Ελλάδα(Φράχτες, περιπολίες πολυεθνικών
μονάδων φύλαξης - Frontex, ναρκοπέδια και ομαδικοί τάφοι μεταναστών στον Έβρο,
καθημερινά «Φαρμακονήσια» στο Αιγαίο με βυθισμένες βάρκες
από το λιμενικό).
Το Ελληνικό κράτος έχει συναινέσει με τους εταίρους
του στην Ευρωπαϊκή Ένωση να εγκλωβίζει κάθε μετανάστη που περνάει τα
σύνορα με την συνθήκη Δουβλίνο ΙΙ. Ταυτόχρονα στα κέντρα των πόλεων δεν έχουν
τελειωμό οι ρατσιστικές «σκούπες» τουΞένιου Δία, οι εξευτελισμοί και οι
βασανισμοί στα αστυνομικά τμήματα, οι συνθήκες «Μανωλάδας» στους εργασιακούς
χώρους για τους μετανάστες εργάτες. Η βαρβαρότητα δεν σταματάει εδώ, καθώς τα
τελευταία χρόνια έχουν πληθύνει οι πρακτικές φασιστικής βίας (μαχαιρώματα και δολοφονίες, νυχτερινές εισβολές σε σπίτια, πογκρόμ στο
κέντρο της Αθήνας) εις βάρος των μεταναστών από ρατσιστικές «επιτροπές
κατοίκων» και τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής.
Δεν
θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε και στα σύγχρονα κολαστήρια, τα στρατόπεδα
συγκέντρωσης μεταναστών & προσφύγων. Τα τελευταία χρόνια ανά την Ελλάδα,
χιλιάδες άνθρωποι χωρίς να έχουν διαπράξει κανένα έγκλημα και χωρίς δίκες
κρατούνται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Από
την Αμυγδαλέζα μέχρι τον Έβρο, χιλιάδες φυλακισμένοι μετανάστες υπό άθλιες
συνθήκες (χωρίς
θέρμανση, υγιεινή, με συχνούς ξυλοδαρμούς από τους δεσμοφύλακες) κρατούνται
ο ένας πάνω στον άλλο, για «αόριστη» διάρκεια. Μοναδικό αδίκημα, η ίδια τους η
ύπαρξη μέσα στην ελληνική και ευρωπαϊκή επικράτεια. Την ίδια στιγμή που το ελληνικό κράτος σαν καλός συνοριοφύλακας της Ευρώπης
φροντίζει να στήνει κέντρα κράτησης σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, εισπράττει πολλά
εκατομμύρια ευρώ από ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις. Για τις δε τοπικές κοινωνίες, αυτή η διάχυση των
“κέντρων φιλοξενίας” σημαίνει μπίζνα και καλά λεφτά καθώς εταιρίες catering, καθαριότητας και διαμονής ανοίγουν η
μία μετά την άλλη.
Η
Ελλάδα έχει μετατραπεί σε μια τεράστια φυλακή, ένα απέραντο στρατόπεδο
συγκέντρωσης για κάθε μετανάστη-πρόσφυγα ο οποίος καλείται συνεχώς να ξεπερνάει
φράχτες και σύνορα (εξωτερικά και εσωτερικά). Τα διαδοχικά βήματα των
μεταναστών μαρτυρούν την κεντρική στρατηγική του ελληνικού κράτους για την
μετανάστευση. Αλλεπάλληλες προσπάθειες εισόδου – κέντρα κράτησης – αιτήσεις
ασύλου – απονομή ροζ κάρτας – δουλειά με τους χειρότερους όρους – σύλληψη και
ξύλο – κέντρο κράτησης – απόρριψη της αίτησης ασύλου - επαναπροωθήσεις– νέα
προσπάθεια εισόδου – μετάβαση σε άλλη χώρα της ΕΕ – Δουβλίνο ΙΙ και ούτω
καθεξής. Μια κατάσταση διαρκής «παρανομίας». Οι μετανάστες καθόλη τη
διάρκεια της παραμονής τους στην ελληνική επικράτεια, παραμένουν «αόρατοι» και
παράλληλα αποτελούν πηγή πλούτου για τις εκάστοτε απαιτήσεις της εξουσίας και
του κεφαλαίου. Προεκλογικές εξαγγελίες, δημόσια θύματα κρατικής
προπαγάνδας περί «εγκληματικότητας», «δημοσιο-υγειονομικού κίνδυνου» και
«απολίτιστών μουσουλμάνων», φθηνή εργασία για μικρά και μεγάλα αφεντικά, τροφή
για μαφίες διακίνησης ναρκωτικών, trafficking και πορνείας.
Κόντρα
στην ζοφερή πραγματικότητα, οι μετανάστες συνεχίζουν να μάχονται συλλογικά. Τόσο
μέσα στα κέντρα κράτησης μεεξεγέρσεις και μαζικές απεργίες πείνας, στο
πανεπιστήμιο της ΑΣΟΕΕ με κοινούς αγώνες φοιτητών & μεταναστών μικροπωλητών
όσο και στους χώρους δουλειάς σε πόλεις και ύπαιθρο με πολυμερές απεργίες
(Γενική Ανακύκλωση ΑΕ στον Ασπρόπυργο, χωράφια Σκάλας Λακωνίας και Μανωλάδας).
Και στεκόμαστε αδιαπραγμάτευτα δίπλα τους, “όχι από “ανθρωπιστικό
καθήκον”, αλλά γιατί έχουμε επίγνωση πως ότι σήμερα συμβαίνει σε αυτούς δεν
είναι ούτε ατυχία, ούτε εξαίρεση, αλλά βλέπουμε στο παρόν τους ένα κομμάτι του
εαυτού μας. Θεωρούμε επίσης ότι καθοριστικό στοιχείο για την ειρηνική διαβίωση
μεταξύ των ντόπιων και των μεταναστών δεν μπορεί παρά να είναι η συγκρότηση
κοινοτήτων αγώνα, ενάντια στην εκμετάλλευση, τη φτώχεια και το ρατσισμό. Κοινότητες μέσα
από τις οποίες κατανοούμε και υπερασπίζουμε τα κοινά μας συμφέροντα,
ξεπερνώντας κάθε είδους πλαστούς διαχωρισμούς (εθνικούς, φυλετικούς, έμφυλους
και θρησκευτικούς).
Κανένα
στρατόπεδo κράτησης - Καμία νέα συνθήκη
εγκλεισμού.
Χαρτιά
και ελεύθερη μετακίνηση σε πρόσφυγες και μετανάστες.
Ενάντια
στην εξαθλίωση, όχι στους εξαθλιωμένους,
κοινοί
αγώνες ντόπιων και μεταναστών!
