Οι λευκές νύχτες των δημάρχων και των αφεντικών
είναι μαύρες για τους εργαζόμενους
Το Σάββατο 2/7 ο Δήμος και ο Εμπορικός Σύλλογος Αμαρουσίου διοργανώνουν μια Λευκή Νύχτα, δηλαδή μια εμπορική φιέστα στην διάρκεια της οποίας τα καταστήματα μένουν ανοιχτά μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες ενώ παράλληλα διεξάγονται συναυλίες και άλλες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Σκοπός της φιέστας υποτίθεται ότι είναι η τόνωση της τοπικής αγοράς και το”ζωντάνεμα “ της πόλης μέσα από ένα συνδυασμό πολιτιστικών παροχών και καταναλωτικών ευκαιριών. Ανάλογες καταστάσεις, με παρόμοιο σκεπτικό, έχουν ζήσει και άλλες πόλεις και προάστια της Αθήνας. Μια μικρή “γιορτή” όπου ο καθένας έχει τη θέση του. Οι μαγαζάτορες ελπίζουν σε αύξηση του τζίρου , οι εργαζόμενοι σε ένα παραπάνω μεροκάματο, ενώ κάτοικοι και επισκέπτες περιφέρονται σε ρόλο καταναλωτή ή θεατή. Και φυσικά “δεν θέλουμε θλιμμένους στη γιορτή μας”.
Για εμάς όμως είναι προφανές ότι οι οργανωτές τέτοιων events προωθούν τα δικά τους πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, τα οποία καθόλου δεν ταυτίζονται με τα δικά μας ή της πόλης γενικότερα. Οι τοπικοί πολιτικοί θέλουν να παράξουν “έργο” προωθώντας την νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική αντίληψη περί ανάπτυξης, συμπίπτοντας έτσι με τους επιχειρηματίες που αναζητούν συνεχώς νέα πεδία αύξησης της κερδοφορίας, εκμεταλλευόμενοι τους εργαζόμενους τους. Ας μη ξεχνάμε ότι πρόκειται για τους ίδιους κύκλους που προπαγανδίζουν εδώ και χρόνια την αναγκαιότητα κατάργησης της κυριακάτικης αργίας στο εμπόριο, ώστε να έρθει η περιβόητη ανάπτυξη. Είναι βέβαια αυτοί οι κύκλοι των μεγάλων αλυσίδων καταστημάτων και των πολυεθνικών που κυρίως ωφελούνται. Αυτό λοιπόν που επιδιώκεται στην πραγματικότητα δεν είναι η τόνωση της τοπικής αγοράς , αλλά η συγκέντρωση μεγαλύτερου κέρδους σε ακόμα λιγότερα χέρια.
Σκοπός επομένως δεν είναι μόνο η αύξηση της κερδοφορίας μέσω του ανοίγματος των καταστημάτων για περισσότερες ώρες. ‘Αλλωστε είναι αστείο να ισχυρίζεται κανείς ότι εκείνο που μας λείπει είναι περισσότερες ώρες για να ψωνίσουμε. Εκείνο που διακυβεύεται είναι η εμπέδωση μιας κουλτούρας που θέλει αυτή η κερδοφορία να μη γνωρίζει κανένα φραγμό προκειμένου να πετύχει τους στόχους της. Πρόκειται για την προβολή του ιδεολογήματος της ανάπτυξης. Τα πάντα πρέπει να υποταχθούν στις επιταγές της, είτε αυτό συμβαίνει στις Σκουριές της Χαλκιδικής, είτε στα προάστια της Αθήνας. Υπό αυτή την έννοια , η αργία της Κυριακής , το οκτάωρο, οι συλλογικές συμβάσεις, οι εργοδοτικές εισφορές, οι ελεύθεροι δημόσιοι χώροι, η προστασία του περιβάλλοντος και της υγείας των ανθρώπων είναι απλώς εμπόδια που πρέπει να παρακαμφθούν προκειμένου να κυλήσει χρήμα στις τσέπες των αφεντικών. Τα βαφτίζουν μάλιστα “αγκυλώσεις”, ενώ όσοι διαμαρτύρονται είναι “αντιδραστικοί” που δεν καταλαβαίνουν την εποχή τους.
Αν όμως την καταλαβαίνουν (και την καταλαβαίνουμε) καλύτερα από αυτούς;Τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει φανερό ότι αυτό που χρεοκόπησε δεν είναι μόνο η οικονομία και οι τράπεζες αλλά τα ηθικά και πολιτισμικά θεμέλια ενός συστήματος που στηρίζεται στην υπερκατανάλωση, τον ατομισμό και στο life style της ψευτογκλαμουριάς και της επιβεβαίωσης μέσα από άσκοπες αγορές. Αυτό το life style είναι νεκρό και όσοι το υπηρετούν ή θέλουν να το αναβιώσουν ανήκουν στο παρελθόν. Οι γειτονιές μας δεν ζωντανεύουν στα ανοιχτά μαγαζιά και στις καφετέριες. Ζωντανεύουν όταν δημιουργούνται πεδία επικοινωνίας και συνάντησης ανάμεσα στους κατοίκους τους, όταν τους δρόμους και τις πλατείες τις οικειοποιούνται εκείνοι και όχι το εμπόρευμα. Οι γιορτές μας δεν είναι φόντο για κατανάλωση. Οι γιορτές μας είναι αφορμή να επινοήσουμε συλλογικά αυτά που μας συγκροτούν σε κοινότητα, στο Μαρούσι, στην Αγία Παρασκευή, παντού....
Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Αγ.Παρασκευής
