Βομβαρδιζόμαστε πλέον καθημερινά από τα συστημικά media με ειδήσεις και μια εντεινόμενη παραφιλολογία πολεμικού σκηνικού, ζώντας
έτσι τους τελευταίους μήνες μέσα σε ένα κλίμα κάποιου ακήρυχτου πολέμου. Κάποιοι
ποντάρουν σε συνομωσιολογίες, κάποιοι βασίζονται σε γεγονότα που όντως φαίνεται
να αυξάνονται μεταξύ των κρατών με διακύβευμα την αλλαγή των συνόρων. Κοινός
στόχος η δημιουργία στην κατευθυνόμενη από αφεντικά και κράτος “δημόσια σφαίρα”
ενός καθεστώτος φόβου και ανασφάλειας, απέναντι στην οποία προσφέρουν βέβαια
παράλληλα και τη λύση: Εθνική ομοψυχία, εθνική ενότητα, εθνική υπερηφάνεια για
τον στρατό της χώρας που είναι πανέτοιμος να αντιμετωπίσει κάθε απειλή! Έτσι,
μετά τον εθνικιστικό παροξυσμό των συλλαλητηρίων για τη λέξη Μακεδονία και την
ανάδυση όλων των πατριωτο-συντηρητικών κοινωνικών αντανακλαστικών, σειρά έχει
ως προαιώνιος εχθρός η Τουρκία. Με φόντο τον συνεχιζόμενο πόλεμο στη Συρία,
όπου όλοι οι ισχυροί προσπαθούν να φάνε κάποιο κομμάτι γης και άνθρωποι
σκοτώνονται και μεταναστεύουν μαζικά, και η μόνη ελπιδοφόρα προσπάθεια των
κούρδων ανταρτών για μια διαφορετική κοινότητα δέχεται σφοδρή επίθεση, κάποιοι
προσπαθούν να μεταφέρουν την αστάθεια και την πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ όλο και
πιο κοντά μας. Αιγαίο, ΑΟΖ, Θράκη, Κύπρος, οι αφορμές είναι πολλές.
Αυτό φυσικά που κρύβεται πίσω απ' όλα αυτά είναι το γεωπολιτικό παιχνίδι
μεταξύ των κυρίαρχων του πλανήτη και των αντίστοιχων βιομηχανιών και των
κεφαλαίων που υπερασπίζονται, που θέλουν να επεκτείνουν τις business τους μέσα στο αδιέξοδο του καπιταλισμού και της κρίσης του. Πίσω από τους
“ηγέτες” των κρατών, είτε λέγονται Τράμπ-Πούτιν-Ερντογάν-Άσαντ-Καμμένος είτε
Μακρόν-Μέι-Μέρκελ είτε αλλιώς, κρύβεται πάντα η αχόρταγη πολεμική βιομηχανία
που πλουτίζει και οι επενδύσεις των κεφαλαιοκρατών που ετοιμάζονται να
εγκατασταθούν πάνω στην καμμένη γη και στο αίμα αθώων. Γι' αυτό και κάθε
εθνικιστική ρητορική που καλλιεργεί κλίμα πολέμου μεταξύ των λαών του κόσμου,
στο όνομα της εθνικής ενότητας που κουκουλώνει τα συγκρουόμενα συμφέροντα
καταπιεστών και καταπιεσμένων εντός κάθε χώρας, απέναντι σε έναν δήθεν κοινό
εχθρό εκτός των συνόρων, έχει τα χέρια της βαμμένα με αίμα και προετοιμάζει
τάφους και πλήθη εξαθλιωμένων προσφύγων που θα γίνουν στην καλύτερη φτηνό
εργατικό δυναμικό. Φτιάχνει εσωτερικούς εχθρούς στα πρόσωπα των 'ξένων'
εντείνοντας το ρατσισμό και τον φασισμό. Αποπροσανατολίζει κυρίως τους
ανθρώπους από τον πραγματικό εχθρό και τον ήδη κηρυγμένο καθημερινό ταξικό
πόλεμο στις ζωές μας, που διεξάγεται στους χώρους εργασίας, στα σπίτια, στις
σχολές, στα σχολεία, στις γειτονιές και κάθε άλλη πτυχή της καθημερινότητάς
μας.
Για να τα πούμε πιο λιανά, τη στιγμή που συνεχίζεται με την ίδια ένταση η
επίθεση όσων μας εξουσιάζουν, με μνημόνια, λιτότητα, μισθούς και συντάξεις
πείνας, φόρους, ακρίβεια, απολύσεις, μαύρη εργασία, ανεργία, επισφάλεια,
κατασχέσεις και πλειστηριασμούς σπιτιών για χρέη, λεηλασία της φύσης στο όνομα
επενδύσεων και της ανάπτυξης, μας θέλουν να ασχολούμαστε με εξωτερικούς
εχθρούς, προετοιμάζοντάς μας για υπάκουα στρατιωτάκια στους πολέμους των κρατών
και των αφεντικών. Αντί να στραφούμε εναντίον τους και να αγωνιστούμε για να
ανατρέψουμε αυτό το καταπιεστικό σύστημα και την ελίτ του που καταδυναστεύει
τις ζωές μας, μας θέλουν εχθρούς με Τούρκους, Μακεδόνες και γενικά άλλους
λαούς, με τους απλούς ανθρώπους των οποίων δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα.
Απέναντι στον κυρίαρχο εθνικό παροξυσμό είμαστε εδώ να δώσουμε τη δική μας
απάντηση. Να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας και να απαλλαγούμε απ' όσους μας
εκμεταλλεύονται, χτίζοντας μια άλλη κοινωνία ισότητας, ειρήνης, κοινωνικής
δικαιοσύνης και αλληλεγγύης.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους διωκόμενους πρόσφυγες της Μόριας, τους
κρατούμενους μετανάστες της Πέτρου Ράλλη και τους Τούρκους αγωνιστές που
διώκονται από το καθεστώς Ερντογάν. Δύναμη στον αγώνα των Κούρδων μαχητών.
Ούτε εθνικός, ούτε θρησκευτικός, ο δικός μας πόλεμος είναι καθημερινός και
ταξικός.
Ειρήνη μεταξύ των λαών, πόλεμο στους καταπιεστές κάθε κράτους.
