ΤΟ ΝΕΡΟ ΩΣ ΠΡΟΝΟΜΙΟ ;
Μπορεί η εικόνα να μοιάζει βγαλμένη από δυστοπικό σενάριο αλλά τον τελευταίο καιρό αποτελεί την πραγματικότητα για ορισμένους συνδημότες και συνδημότισσές μας που δεν κατάφεραν να πληρώσουν έγκαιρα τους λογαριασμούς της ΕΥΔΑΠ και βρέθηκαν απ’ τη μια στιγμή στην άλλη χωρίς νερό.
Τι κι αν τα οφειλόμενα ποσά είναι μικρά; Τι κι αν το εισόδημα πολλών δεν επαρκεί; Τι κι αν δε νοείται ζωή χωρίς νερό; Η πολιτική ανοχής της ΕΥΔΑΠ προς τις οφειλές φαίνεται να αντικαθίσταται από μια νέα αυταρχική πολιτική που αριθμητικά μεταφράζεται σε 4 με 5 χιλιάδες διακοπές νερού την εβδομάδα σε όλη την Αθήνα, τις περισσότερες φορές χωρίς έγκαιρη προειδοποίηση.
Αυτό το τρομακτικό νούμερο έρχεται ως αποτέλεσμα της μείωσης των ορίων διακοπής στα μόλις 100 ευρώ ποσό οφειλών για ενοικιαστές και 160 ευρώ για ιδιοκτήτες. Συν ότι σε όποιον διακόπτεται το νερό επιβάλλεται 35 ευρώ τέλος επανασύνδεσης. Πρακτικές που κλείνουν εμφανώς το μάτι στο ενδεχόμενο ιδιωτικοποίησης της εταιρείας και την καθιέρωση του καθαρού νερού ως προνομίου μόνο για όσους είναι σε θέση να το αγοράσουν. Μόνο που σ’ αυτήν την περίπτωση όσοι περισσεύουν δεν οδηγούνται στην ανέχεια αλλά στην εξόντωση.
Η ιδιωτικοποίηση του νερού, είτε επίσημη είτε ανεπίσημη, δεν είναι ένα πρωτόγνωρο φαινόμενο διεθνώς. Κι αν έχει να επιδείξει κάτι δεν είναι η «αξιοποίηση των υδάτινων πόρων» όπως υπόσχεται αλλά η αύξηση των τιμολογίων. Παράλληλα αποκλείει κάθε δυνατότητα κοινωνικής πολιτικής που απουσιάζει και σήμερα από την ΕΥΔΑΠ, η οποία δεν διαθέτει κοινωνικό τιμολόγιο με εξαίρεση τους δικαιούχους του ΚΕΑ, την στιγμή που πληρώνει χρυσές ιδιωτικές εργολαβίες που κερδοσκοπούν μέσα από αυτήν.
Παρίσι, Βερολίνο, Μπουένος Άιρες είναι μερικές μόνο από τις πόλεις των οποίων οι δήμοι ανέκτησαν τα δίκτυα ύδρευσης μετά από αποτυχημένες ιδιωτικοποιήσεις, που οδήγησαν σε πλήρη υποβάθμιση της ποιότητας του νερού και σε αύξηση των τιμών, ενώ σε πολλές ακόμη γειτονιές του κόσμου οι άνθρωποι αντιστέκονται στην υποβάθμιση των δικτύων και του υδροφόρου ορίζοντα που γίνεται προς όφελος πολυεθνικών.
Τώρα που ο αποκλεισμός συνανθρώπων μας από το νερό δεν έρχεται σαν είδηση από μακριά αλλά βρίσκεται στη γειτονιά μας είναι η στιγμή να υπερασπιστούμε για μια ακόμη φορά το αυτονόητο. Η ελεύθερη πρόσβαση στο νερό είναι το τελευταίο ανάχωμα σε μια γενικευμένη επίθεση του κεφαλαίου προς οτιδήποτε δημόσιο ∙ όταν κι αυτή φαίνεται να απειλείται η φύση του αγώνα είναι πλέον κατά κυριολεξία ζωτική.
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΟ ΝΕΡΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ
anoixtisyneleysiagparaskevis.blogspot.gr
