ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ-ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
Εμείς που γράφουμε αυτό το κείμενο, είμαστε άνθρωποι που κινούμαστε, ζούμε, δουλεύουμε και μεγαλώσαμε στην Αγία Παρασκευή κάνοντας ακόμα και σχεδόν καθημερινή χρήση της πλατείας του Άη Γιάννη, σε διαφορετικές ώρες μέσα στη μέρα. Είμαστε γονείς που βγάζουν βόλτα τα παιδιά τους τα πρωινά και τα απογεύματα στην πλατεία, εργαζόμενοι/ες που βγάζουν τα παιδιά άλλων, νέες/οι που ερωτεύονται, παίζουν, και δίνουν τα πρώτα τους ραντεβού και φιλιά στην πλατεία, άνθρωποι που επιλέγουν να περάσουν τα βράδια τους, να συναντήσουν φίλους και να κοινωνικοποιηθούν στην πλατεία, έξω από τα κυρίαρχα πρότυπα του lifestyle. Μπορούμε μόνοι μας να διαλέγουμε πού θα καθόμαστε, πώς θα κινηθούμε στον χώρο, τί και αν θα καταναλώσουμε, και όλα αυτά χωρίς να μπαίνουν διαχωρισμοί (οικονομικοί, ηλικιακοί, φυλετικοί, έμφυλοι κλπ.). Τελικά, είμαστε ένα κομμάτι του κόσμου που χρησιμοποιεί την πλατεία, που γνωρίζει πολύ καλά τις θετικές και τις αρνητικές πτυχές της και το οποίο, όπως συνέβη και με τους υπόλοιπους χρήστες και κατοίκους, δεν ρωτήθηκε ποτέ και ούτε θα ερωτηθεί για το τί πλατεία θέλει και πώς τη θέλει.
Μετά την περυσινή αποτυχημένη απόπειρα να κλείσει η πλατεία με τα ΜΑΤ, φέτος δημοτική αρχή και κυβέρνηση επανήλθαν με διαφορετικό τρόπο. Υιοθετώντας την τακτική που είχε εφαρμοστεί και σε άλλες πλατείες, η αστυνομία απέκλεισε για τρεις μέρες την πλατεία από νωρίς το απόγευμα. Με πρόσχημα την αντιμετώπιση της πανδημίας (και ενώ τα γειτονικά μαγαζιά αλλά και η κάτω πλατεία ήταν γεμάτα από κόσμο), έδιωχνε όσους ήθελαν να κάτσουν ή και να περάσουν από την πλατεία, έκοβε πρόστιμα, προχώρησε ακόμη και σε προσαγωγές ενώ πιο αργά το βράδυ ανέλαβαν δράση αστυνομικοί με προτεταμένα όπλα, θυμίζοντας στρατό κατοχής. Και όλα αυτά με τον προφανή στόχο να εμπεδωθεί η αντίληψη ότι η αστυνομία θα αποτελεί πλέον το νέο σώμα «διαχείρισης» των δημόσιων συναθροίσεων .
Γνωρίζουμε καλά ότι στην πλατεία, όπως και σε κάθε ζωντανό μέρος, υπάρχουν ζητήματα. Αυτά σχετίζονται κυρίως με τον θόρυβο και την καθαριότητα. Γνωρίζουμε επίσης πολύ καλά ότι επιθυμία πολλών δημοτικών αρχόντων είναι να μπουν τραπεζοκαθίσματα στην πλατεία ώστε να εξυπηρετηθούν επιχειρηματικά συμφέροντα. Για αυτό το λόγο δημιουργούν την ψεύτικη εικόνα ενός άβατου ή ενός άντρου εγκληματικότητας, ενώ κάνουν ελάχιστα για να αντιμετωπίσουν τα υπαρκτά προβλήματα της. Η προπαγάνδα ότι είναι επικίνδυνη η πλατεία αποβλέπει στο να φέρει τον κόσμο από τα σκαλάκια στα τραπεζάκια των μαγαζιών.
Εμείς από τη μεριά μας αντιδρούμε στην κατοχή και στον αποκλεισμό της πλατείας από την αστυνομία γιατί αυτή η κίνηση ακυρώνει την υπόσταση και τον δημόσιο και ανοιχτό χαρακτήρα της. Δεν θέλουμε κάμερες, περιφράξεις, αστυνόμους και ελέγχους σε κάθε γωνιά. Δεν θέλουμε να γίνει η πλατεία εργοτάξιο ώστε να πραγματοποιηθεί μια ανάπλαση που θα διώξει τον κόσμο για να φέρει τραπεζάκια. Θέλουμε να απομονώσουμε αντικοινωνικές συμπεριφορές και να χτίσουμε συνείδηση αλληλεγγύης και συλλογικής ζωής. Θέλουμε οι συζητήσεις για την πλατεία να γίνονται ανάμεσα στους κατοίκους με αλληλοκατανόηση και αλληλοσεβασμό και όχι σε διαδικτυακά δημοτικά συμβούλια με άσχετους βουλευτές.
Δεν θα επιτρέψουμε ούτε στην αστυνομία ούτε σε κανέναν άλλο να μας δίνει εντολές για το πότε θα περπατάμε, πότε θα γελάμε, πότε θα βλέπουμε τους φίλους μας, πότε θα μιλάμε, πότε θα ερωτευόμαστε. Απέναντι σε αυτή τη νέα κανονικότητα που μας επιφυλάσσουν, να απαντήσουμε με ελευθερία, συνείδηση, συλλογικότητα.
