Πέμπτη 27 Ιουνίου 2024

ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΑ ΠΑΡΚΑ ΚΙ ΟΙ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΑΓΑΖΙΑ - ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ ΑΓ.ΤΡΙΑΔΟΣ 28.6 ΚΑΙ ΩΡΑ 20.00

 

Η ιστορία υπεράσπισης του πάρκου Αγ. Τριάδος (πάρκου Παραδείσου) ξεκινάει από τον Απρίλιο ’24, όταν το δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Αγίας Παρασκευής, παραβιάζοντας τον σχετικό Κανονισμό Πρασίνου του 2018,  αποφάσισε να παραχωρήσει 70 περίπου τετραγωνικά μέτρα του πάρκου στο παρακείμενο κατάστημα «Σπιτικό Έδεσμα», για να τοποθετηθούν τραπεζοκαθίσματα εκεί όπου μέχρι τότε βρισκόταν παρτέρι πρασίνου. Επρόκειτο για μια προσπάθεια αποκλεισμού από την ελεύθερη πρόσβαση σε έναν δημόσιο χώρο, αποσκοπούσε στην εξυπηρέτηση των οικονομικών συμφερόντων και την αύξηση των κερδών ενός μαγαζιού, σύμφωνα με την αντίληψη ότι η αξία («η ζωντάνια») ενός χώρου αντιστοιχεί στο χρηματικό όφελος που μπορεί αυτός να αποδώσει.

Τοπικές συλλογικότητες, θεσμικοί και μη φορείς, και προπάντων οι κάτοικοι, οι γειτόνισσες και οι γείτονες, εμείς που ανασαίνουμε πιο ανάλαφρα σ’ αυτόν τον μοναδικό ελεύθερο χώρο της ευρύτερης περιοχής, κινητοποιηθήκαμε άμεσα ώστε να ανακληθεί αυτή η απόφαση. Παράλληλα με τις νομικές ενέργειες και τη συλλογή 600 και πλέον υπογραφών, κάναμε αλλεπάλληλες μαζικές παρεμβάσεις στο δημοτικό συμβούλιο, καθώς και συνεχόμενες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας μέσα στο πάρκο, όπου έγιναν συνελεύσεις κατοίκων, μουσικές βραδιές και προγραμματισμός των επόμενων δράσεών μας.

Σ’ αυτό το διάστημα ο επιχειρηματίας ξήλωσε το γκαζόν και το αντικατέστησε με πλαστικό χλοοτάπητα, τοποθέτησε τραπεζοκαθίσματα, λοιδόρησε τους κατοίκους σε μέσο ενημέρωσης, έστησε επίτηδες έναν καυγά και κάλεσε την αστυνομία επειδή τάχα τον διατάραξε η εκδήλωσή μας και διέδωσε πάλι σε μέσο ενημέρωσης μια άθλια ιστορία που διαστρέβλωνε την πραγματικότητα.

Όμως:

Οι δημόσιοι χώροι, πάρκα και πλατείες είναι κοινό αγαθό. Υπάρχουν για να συναντιόμαστε, να περπατάμε, να συζητάμε, να παίζουν τα παιδιά μας. Αποτελούν το πεδίο όπου μπορούμε να επικοινωνήσουμε ελεύθερα και να συνδημιουργήσουμε ως άνθρωποι, όχι ως υπάλληλοι ενός αφεντικού, πελάτες και καταναλωτές. Και όσοι, λιγοστοί πλέον, ελεύθεροι χώροι υπάρχουν, μετατρέπονται σε αντικείμενα οικονομικής εκμετάλλευσης από επιχειρηματίες και δημοτικές αρχές.

 

Μόνη αποτελεσματική απάντηση στην ιδιωτικοποίηση των δημόσιων χώρων είναι η κινητοποίηση των κατοίκων και η οικειοποίηση τους μέσα από αυτοοργανωμένες προσπάθειες, έξω από λογικές κέρδους και εμπορευματοποίησης, γιατί έτσι οι δημόσιοι χώροι αποκτούν ουσιαστική ζωή και όχι απλώς εμπορική κίνηση.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΧΩΡΩΝ

ΕΞΩ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΚΑ