Είκοσι δύο χρόνια συμπληρώνονται φέτος από το θάνατο του Αλέξανδρου Ιόλα. Μέσα σ’ αυτό το χρονικό διάστημα η μεγαλοπρεπής βίλα του υπέστη τεράστιες λεηλασίες με τις αρμόδιες αρχές απλά να αδιαφορούν για την τύχη της. Η πάντοτε εγκαταλελειμμένη βίλα πέρασε πολλές φάσεις. Η πρώτη πράξη απόκτησης της έγινε το 1996 όταν και το κτήμα πωλήθηκε από την αδελφή του Ιόλα σε μεγάλο κατασκευαστή για 500 εκατομμύρια δραχμές. Το 1998 η βίλα χαρακτηρίζεται διατηρητέο ιστορικό μνημείο. Δύο χρόνια αργότερα έρχεται το ΥΠΕΧΩΔΕ με τροποποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου να χαρακτηρίσει το μεγαλύτερο μέρος του κτήματος ως «κέντρο πολιτιστικών δραστηριοτήτων».
Το 2002 το κτήμα χαρακτηρίζεται ως απαλλοτριωτέο από το Υπουργείο Πολιτισμού για να χρησιμοποιηθεί για τους σκοπούς της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας. Ωστόσο το 2004 η απόφαση ανακαλείται διότι θεωρήθηκε πιο αποτελεσματικό η απευθείας εξαγορά της βίλας. Τα μέλη του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων μάλιστα ψήφισαν ομόφωνα στις αρχές Αυγούστου του 2004 υπέρ της απευθείας εξαγοράς. Κίνηση που δηλώνει την αδιαφορία του κράτους να αναλάβει νέες πρωτοβουλίες. Επιτροπή εκτίμησης του Δημοσίου έκρινε την αξία του ακινήτου περίπου στα 6 εκατομμύρια ευρώ. Το δικαστήριο όμως για τις ανάγκες της απαλλοτρίωσης (που δεν ευοδώθηκε) επιδίκασε τιμή που έφτανε στα 9 εκατομμύρια ευρώ. Τα 3 εκατομμύρια ήταν τελικά τεράστια διαφορά και οι διαπραγματεύσεις έπεσαν στο κενό όπως και η μοίρα της βίλας. Οι προθεσμίες όμως τελειώνουν και ο κατασκευαστής ζητάει από τα δικαστήρια το Σεπτέμβρη του ’09 την ανάκληση όλων των αποφάσεων και την απελευθέρωση όλου του οικοπέδου για προσωπικό όφελος και τσιμεντοποίηση.
Η βίλα παρά την λεηλασία της είναι ακόμη και σήμερα και θα είναι για το δήμο της Αγίας Παρασκευής σημαντικότατο πολιτιστικό μνημείο. Παράλληλα η πλούσια βλάστηση του κτήματος αποτελεί πνεύμονα πρασίνου για τις γειτονιές του Κοντοπεύκου - Πευκακίων. Στην ευρύτερη περιοχή είναι παραπάνω από αισθητή η έλλειψη ενός ζωντανού ανοιχτού χώρου στον οποίο οι κάτοικοι θα μπορούν να αναδεικνύουν πολιτικά και πολιτιστικά θέματα. Ένα χώρο στον οποίο θα μπορούμε πρωτίστως να μιλάμε, να ανταλλάσουμε ιδέες, να συν-αποφασίζουμε, να συν-δημιουργούμε και να συν-διαμορφώνουμε. Ένα χώρο ελεύθερο -ζωτικό -κοινωνικό. Έτσι πέρα από την περιβαλλοντική και πολιτιστική σπουδαιότητα η βίλα Ιόλα μπορεί να αποτελέσει κάλλιστα έναν ελεύθερο κοινωνικό χώρο. Ένα χώρο παραγωγής πολιτισμού από τους ίδιους τους κατοίκους.
Σε μια περίοδο όπου οι κοινόχρηστοι και ελεύθεροι χώροι δέχονται άμεση επίθεση από το κέρδος όλοι μας πρέπει να πάρουμε θέση. Σε μια περίοδο όπου τα πάρκα γίνονται παρκινγκ και τα δάση θέρετρα, βίλες και «κέντρα αναψυχής» όλοι μας πρέπει να αποφασίσουμε τι είναι σπουδαιότερο: η ατομικότητα ή το συλλογικό. Οι αγώνες που έχουν δοθεί μέχρι στιγμής δεν φαίνεται ότι μπορούν να διεκδικήσουν έμπρακτα την ακεραιότητα και την ελεύθερη διάθεση του κτήματος - βίλα στους κατοίκους. Μια σταθερή πίεση στους αρμόδιους φορείς μέσω υπογραφών και παρακλήσεων δεν μπορεί να είναι αρκετή. Ο αγώνας για τη διάσωση της βίλας πρέπει να γίνει πιο άμεσος, πιο αδιαμεσολάβητος, πιο κοινωνικός για να είναι και πιο αποτελεσματικός. Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν αρκετά: βίλα ζωγράφου, ελεύθερα πάρκα στο δήμο αθηναίων κα. Είναι καιρός να οικειοποιηθούμε και να μετατρέψουμε τη βίλα Ιόλα σε ζωντανό κύτταρο για τη πόλη μας. Στο καιρό της εμπορευματοποίησης πρέπει να πάρουμε ξεκάθαρη θέση σ’ ένα τόσο πραγματικό και απόλυτο δίλλημα : ιδιωτικό ή δημόσιο. Αγωνιζόμαστε όλοι μαζί για τη διάσωση της βίλας Ιόλα. Τη μετατρέπουμε σε ένα ανοιχτό, ζωντανό κύτταρο πολιτισμού για τους πολίτες της Αγ. Παρασκευής.
Καλούμε τους πάντες σε ανοιχτή συνέλευση τη Δευτέρα 15/6/09 ώρα 19.00 στο 3ο Γυμνάσιο Κοντοπεύκου (πίσω από τον Αγ. Δημήτριο)
Ανοιχτή Συνέλευση κατοίκων Αγ. Παρασκευής – anoixtisyneleysiagparaskevis.blogspot.com
Το 2002 το κτήμα χαρακτηρίζεται ως απαλλοτριωτέο από το Υπουργείο Πολιτισμού για να χρησιμοποιηθεί για τους σκοπούς της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας. Ωστόσο το 2004 η απόφαση ανακαλείται διότι θεωρήθηκε πιο αποτελεσματικό η απευθείας εξαγορά της βίλας. Τα μέλη του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων μάλιστα ψήφισαν ομόφωνα στις αρχές Αυγούστου του 2004 υπέρ της απευθείας εξαγοράς. Κίνηση που δηλώνει την αδιαφορία του κράτους να αναλάβει νέες πρωτοβουλίες. Επιτροπή εκτίμησης του Δημοσίου έκρινε την αξία του ακινήτου περίπου στα 6 εκατομμύρια ευρώ. Το δικαστήριο όμως για τις ανάγκες της απαλλοτρίωσης (που δεν ευοδώθηκε) επιδίκασε τιμή που έφτανε στα 9 εκατομμύρια ευρώ. Τα 3 εκατομμύρια ήταν τελικά τεράστια διαφορά και οι διαπραγματεύσεις έπεσαν στο κενό όπως και η μοίρα της βίλας. Οι προθεσμίες όμως τελειώνουν και ο κατασκευαστής ζητάει από τα δικαστήρια το Σεπτέμβρη του ’09 την ανάκληση όλων των αποφάσεων και την απελευθέρωση όλου του οικοπέδου για προσωπικό όφελος και τσιμεντοποίηση.
Η βίλα παρά την λεηλασία της είναι ακόμη και σήμερα και θα είναι για το δήμο της Αγίας Παρασκευής σημαντικότατο πολιτιστικό μνημείο. Παράλληλα η πλούσια βλάστηση του κτήματος αποτελεί πνεύμονα πρασίνου για τις γειτονιές του Κοντοπεύκου - Πευκακίων. Στην ευρύτερη περιοχή είναι παραπάνω από αισθητή η έλλειψη ενός ζωντανού ανοιχτού χώρου στον οποίο οι κάτοικοι θα μπορούν να αναδεικνύουν πολιτικά και πολιτιστικά θέματα. Ένα χώρο στον οποίο θα μπορούμε πρωτίστως να μιλάμε, να ανταλλάσουμε ιδέες, να συν-αποφασίζουμε, να συν-δημιουργούμε και να συν-διαμορφώνουμε. Ένα χώρο ελεύθερο -ζωτικό -κοινωνικό. Έτσι πέρα από την περιβαλλοντική και πολιτιστική σπουδαιότητα η βίλα Ιόλα μπορεί να αποτελέσει κάλλιστα έναν ελεύθερο κοινωνικό χώρο. Ένα χώρο παραγωγής πολιτισμού από τους ίδιους τους κατοίκους.
Σε μια περίοδο όπου οι κοινόχρηστοι και ελεύθεροι χώροι δέχονται άμεση επίθεση από το κέρδος όλοι μας πρέπει να πάρουμε θέση. Σε μια περίοδο όπου τα πάρκα γίνονται παρκινγκ και τα δάση θέρετρα, βίλες και «κέντρα αναψυχής» όλοι μας πρέπει να αποφασίσουμε τι είναι σπουδαιότερο: η ατομικότητα ή το συλλογικό. Οι αγώνες που έχουν δοθεί μέχρι στιγμής δεν φαίνεται ότι μπορούν να διεκδικήσουν έμπρακτα την ακεραιότητα και την ελεύθερη διάθεση του κτήματος - βίλα στους κατοίκους. Μια σταθερή πίεση στους αρμόδιους φορείς μέσω υπογραφών και παρακλήσεων δεν μπορεί να είναι αρκετή. Ο αγώνας για τη διάσωση της βίλας πρέπει να γίνει πιο άμεσος, πιο αδιαμεσολάβητος, πιο κοινωνικός για να είναι και πιο αποτελεσματικός. Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν αρκετά: βίλα ζωγράφου, ελεύθερα πάρκα στο δήμο αθηναίων κα. Είναι καιρός να οικειοποιηθούμε και να μετατρέψουμε τη βίλα Ιόλα σε ζωντανό κύτταρο για τη πόλη μας. Στο καιρό της εμπορευματοποίησης πρέπει να πάρουμε ξεκάθαρη θέση σ’ ένα τόσο πραγματικό και απόλυτο δίλλημα : ιδιωτικό ή δημόσιο. Αγωνιζόμαστε όλοι μαζί για τη διάσωση της βίλας Ιόλα. Τη μετατρέπουμε σε ένα ανοιχτό, ζωντανό κύτταρο πολιτισμού για τους πολίτες της Αγ. Παρασκευής.
Καλούμε τους πάντες σε ανοιχτή συνέλευση τη Δευτέρα 15/6/09 ώρα 19.00 στο 3ο Γυμνάσιο Κοντοπεύκου (πίσω από τον Αγ. Δημήτριο)
Ανοιχτή Συνέλευση κατοίκων Αγ. Παρασκευής – anoixtisyneleysiagparaskevis.blogspot.com
