Τα εκρηκτικά γεγονότα του Δεκέμβρη ήταν για πολλούς η αφετηρία ενός διαφορετικού τρόπου σκέψης. Για άλλους πάλι ήταν η αφορμή ώστε να μπορέσουν να εκφράσουν δημόσια και σε συλλογικό επίπεδο τις αρνήσεις και τις επιθυμίες τους. Σε πολλές συνοικίες της Αθήνας αλλά και σε διάφορους άλλους δήμους οι κάτοικοι αμφισβητώντας τους τωρινούς θεσμούς άρχισαν να οργανώνονται μαζικά σε ανοιχτές λαϊκές συνελεύσεις. Αυτές οι συνελεύσεις είναι διαδικασίες που επιτρέπουν στα μέλη τους να αναδεικνύουν, να συζητούν και να δρουν για θέματα που αφορούν άμεσα ή έμμεσα την καθημερινότητα τους.
Παρατηρώντας αυτήν την καθημερινότητα αρκετοί από εμάς διακρίνουμε ελλείψεις (κοινωνικής, πολιτικής ή πολιτιστικής φύσεως) και έντονη υποβάθμιση των χώρων στους οποίους όλοι ανήκουμε και έχουμε ανάγκη να εκφραζόμαστε καθημερινά. Γι’ αυτό και η επαναοικειοποίηση των δημόσιων χώρων δημιουργεί αυτά τα σημεία αναπνοής της πόλης που χρειαζόμαστε, για να μετατοπίσουμε το κέντρο του ενδιαφέροντος από τα σπίτια στις πλατείες. Μόνο αυτή η διεκδίκηση μετατρέπει κενούς και ουδέτερους χώρους σε ζωντανά κύτταρα μίας κοινωνίας.
Έτσι και εμείς στην Αγία Παρασκευή μιας και η επικαιρότητα έτρεχε αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με το πολυπόθητο κτήμα Σιστοβάρη που πάνω του ως δια μαγείας έχει ξεφυτρώσει αυθαίρετα το περίφημο μπαρ-ρεστοράν-φερράρι κλαμπ DaVinci. Σκοπός μας δεν ήταν να λειτουργήσουμε ως υπερασπιστές της διαθήκης του Σιστοβάρη ούτε ήμασταν υπέρ της απόδοσης του κτήματος στον δήμο για κάθε χρήση γενικά. Αντιπροτείναμε μέσα από συνελεύσεις και πολύμορφες δράσεις την απόδοση του κτήματος στους κατοίκους της περιοχής με σκοπό να μετατραπεί σε ανοιχτό, κοινωνικό, ζωντανό χώρο για όλες και όλους. Ένα πρωτόγνωρο εγχείρημα είχε λάβει χώρα στην πόλη μας:
η ανοιχτή συνέλευση κατοίκων Αγίας Παρασκευής.
Λίγα λόγια για την συνέλευση:
Το εγχείρημα αυτό είναι μια απάντηση στον συνεχή ετεροκαθορισμό μας από το κέρδος τους επιχειρηματίες και τους πολιτικούς ειδήμονες. Για μας η συνέλευση αυτή είναι το αποτελεσματικότερο μέσο για να αγωνιστούμε ενάντια σ’ όλους εκείνους που παίρνουν αποφάσεις για εμάς, χωρίς εμάς και εις βάρος μας. Ενάντια σε εκείνους που ιεραρχούν τα κέρδη και την πολιτική τους καριέρα πάνω από τις ανθρώπινες ανάγκες και επιθυμίες. Γιατί νιώθουμε αποκλεισμένοι απ’ τον καθορισμό των συλλογικών υποθέσεων που αφορούν εμάς σαν άτομα και όλους μαζί σαν σύνολο. Οι βασικές αρχές τις συνέλευσης έχουν να κάνουν με την άμεση δημοκρατία. Όλα τα μέλη αντιμετωπίζονται απ’ όλους ισότιμα. Ο λόγος που εκφράζει ο καθένας έχει το ίδιο βάρος με των υπολοίπων.
Στη συνέλευση λοιπόν επικρατεί πλήρης πολιτική ισότητα και αντι-ιεραρχία. Δεν υπάρχουν ειδικοί, που μιλάνε πιο πολύ, ούτε αρχηγοί και άτομα τα οποία ο λόγος τους έχει αυξημένη βαρύτητα. Οι αποφάσεις παίρνονται ισότιμα απ’ όλα τα μέλη στη βάση της συνδιαμόρφωσης. Δηλαδή όλοι μας πρέπει να συνεισφέρουμε και να συναινέσουμε στις αποφάσεις τις συνελεύσεις. Μέσα από τις συνελεύσεις βγάζουμε, κείμενα, αφίσες οργανώνουμε δράσεις αλλά πρωτίστως συζητάμε για θέματα που αφορούν την ζωή μας. Έτσι λοιπόν η συνέλευση εκτός από μέσο αποτελεί και πρόταγμα για μια διαφορετική οργάνωση των γειτονιών, του δήμου, των σχολείων, των ελεύθερων χώρων κλ.
Λίγα λόγια για τους ελεύθερους χώρους:
Σε μία περίοδο όπου οι κοινόχρηστοι και ελεύθεροι χώροι δέχονται άμεση επίθεση από το κέρδος όλοι μας πρέπει να πάρουμε θέση. Είτε με το πλευρό της υπεράσπισης και της διεκδίκησης είτε με το πλευρό της εκμετάλλευσης τους και της απάθειας. Οι ελεύθεροι χώροι για μας αποτελούν βασική ανάγκη για την πόλη μας. Χώροι όπου οι κάτοικοι θα έχουν τη δυνατότητα να εκφράζονται ελεύθερα αλλά και να απελευθερώνουν τις δημιουργικές δυνατότητες τους. Δυνατότητες που εγκλωβίζονται από την ανάθεση, την αντιπροσώπευση και την έλλειψη ελεύθερων κοινόχρηστων χώρων.
Χώροι που θα διαχειρίζονται και θα οργανώνονται από τους ίδιους τους κατοίκους, με τρόπους και σχήματα που οι ίδιοι θα σκεφθούν και θα εφαρμόσουν. Χώροι ανοιχτοί σε πολιτικούς, κοινωνικούς, πολιτιστικούς και καλλιτεχνικούς πειραματισμούς και αναζητήσεις. Χώροι που θα φιλοξενούν τις επαφές και τις συναντήσεις μας και θα καλύπτουν ανάγκες που σήμερα υλοποιούνται σε εμπορευματικά πλαίσια. Χώροι τέλος που θα δρουν ενοποιητικά στις γειτονιές και θα φέρνουν τους ανθρώπους κοντά τον έναν στον άλλον ακυρώνοντας στην πράξη της απομόνωση του σύγχρονου προαστίου και ανασυνιστώντας μια κοινότητα γύρω από τον τόπο κατοικίας και ζωής.
Για το κτήμα και τη βίλα Ιόλα:
Το κτήμα Ιόλα έχει χαρακτηριστεί απαλλοτριωτέο για 9εκ. ευρώ. Τα χρήματα δεν δόθηκαν και οι προθεσμίες τελειώνουν. Στις 23/09/2009 εκδικάζεται στο ΣτΕ η αίτηση του κατασκευαστή – ιδιώτη για την ανάκληση όλων των αποφάσεων και την απελευθέρωση του οικοπέδου για προσωπικό όφελος και τσιμεντοποίηση. Το θέμα της βίλας και του κτήματος Ιόλα είναι πολιτιστικό και πολιτικό ζήτημα. Ένας χώρος μεγάλης πολιτιστικής αξίας κινδυνεύει να χαθεί. Το κέρδος μπαίνει πάλι πάνω από τις επιθυμίες και τις ανάγκες των κατοίκων.
Εμείς αντιπροτείνουμε το κτήμα και η βίλα Ιόλα να μετατραπεί σε έναν ελεύθερο κοινωνικό χώρο. Διεκδικούμε το κτήμα να περάσει στα χέρια των κατοίκων και να αποτελέσει ένα ελεύθερο κοινωνικό κέντρο διαχειριζόμενο με αντι-ιεραρχικές και αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες από μια ανοιχτή συνέλευση που θα διασφαλίζει την επί ίσης όροι συμμετοχή όλων στην λήψη αποφάσεων. Το πολύμορφο αυτό κέντρο θα μπορούσε να φιλοξενεί ποικίλες δραστηριότητες και να καλύπτει πολλαπλές ανάγκες. Ενδεικτικά αναφέρουμε :
1) καλλιτεχνικό atelier , σημείο όπου οι καλλιτέχνες της πόλης θα μπορούν να δημιουργούν, να εκθέτουν και να κοινωνικοποιούν την τέχνη τους.
2) στέγαση λαϊκών συνελεύσεων γύρω από τοπικά πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα
3) φιλοξενία διαφόρων συζητήσεων, ομιλιών και εκδηλώσεων
4) λειτουργία studio όπου τα ερασιτεχνικά συγκροτήματα της πόλης θα μπορούν να κάνουν πρόβες ή και να ηχογραφούν
5) χώρος συναυλιών και παραστάσεων
6) δημοτικός κήπος, σημείο πρασίνου και δροσιάς που θα ξεκουράζει και θα αναζωογονεί τους κατοίκους
7) παιδική χαρά που θα διασφαλίζει και θα φιλοξενεί παιδικές γιορτές πέρα από τις εμπορευματικές λογικές των παιδότοπων…
Θα αγωνιστούμε ώστε το κτήμα και η βίλα να μη χαθεί και μετατραπεί είτε σ’ ένα καινούργιο DaVinci είτε σε «μουσείο» στο οποίο και πάλι ο κάτοικος δεν θα έχει ελεύθερη πρόσβαση. Οι αγώνες που έχουν δοθεί μέχρι στιγμής δεν φαίνεται ότι μπορούν να διεκδικήσουν έμπρακτα την ακεραιότητα και την ελεύθερη διάθεση του κτήματος- βίλα στους κατοίκους. Μια σταθερή πίεση μέσω υπογραφών και παρακλήσεων στους «αρμόδιους» φορείς δεν μπορεί να είναι αρκετή. Σε πρώτη φάση προσπαθούμε να δημοσιοποιήσουμε το θέμα όσο το καλύτερο δυνατόν για αυτό θα συνεχίσουμε με κινηματικές δράσεις για την μαζική πληροφόρηση του κόσμου.
Υμηττός - Υπ. Γεωργίας - νέο ρυθμιστικό σχέδιο & νέοι αυτοκινητόδρομοι:
Η Αγία Παρασκευή παραμένει αποκλεισμένη από τον φυσικό της κήπο, τον Υμηττό, ακόμη περισσότερο μετά την κατασκευή της περιφερειακής λεωφόρου που κατέστρεψε μεγάλο τμήμα του. Η απόφαση πάρθηκε χωρίς κανείς να μας ρωτήσει αν επιλέγουμε σχεδιασμό μετακινήσεων με βάση τα δημόσια ή ιδιωτικά μέσα. Και είναι λογικό να προωθείται η ατομικιστική κουλτούρα του αυτοκινήτου εφόσον τα μεγάλα οδικά έργα αποτελούν πεδίο πολιτικής χειραγώγησης και τεράστιων κερδών για το ισχυρό οικοδομικό κεφάλαιο, τις αυτοκινητοβιομηχανίες και τις πετρελαϊκές. Και αυτό σκοπεύει να συνεχιστεί.
Οι επερχόμενοι νέοι αυτοκινητόδρομοι θα καταστρέψουν πλήρως πνεύμονες οξυγόνου όπως το αισθητικό δάσος του Κουταλά, το δάσος της πανεπιστημιούπολης κ.α. Όλα αυτά εντάσσονται στο νέο ρυθμιστικό σχέδιο το οποίο αντιμετωπίζει τον Υμηττό ως «περιαστικό πάρκο» της Αθήνας νομιμοποιώντας κάθε υπάρχουσα αυθαιρεσία και τεμαχίζοντας τον σε επί μέρους ζώνες όπου κάθε είδους δραστηριότητα μπορεί να αναπτυχθεί, όπως αναψυκτήρια (π.χ. η βίλα του Μαγγίνα), κτήρια αθλητικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων (όπως βαφτίστηκαν τα νέα πολυώροφα κτήρια της Αστυνομίας), νοσοκομεία, εκπαιδευτήρια(κυρίως ιδιωτικά), νεκροταφεία κ.α. Το σκεπτικό είναι ξεκάθαρο: το βουνό αποτελεί πηγή κέρδους και ως τέτοιο αντιμετωπίζεται.
Στην Αγία Παρασκευή και πάλι η πρόσβαση στο βουνό είναι αδύνατη τουλάχιστον με τα πόδια. Οι στρατιωτικές βάσεις, το αμερικάνικο κολλέγιο, η αττική οδός, το υπ. Γεωργίας, ο Δημόκριτος, το γαλλικό κολλέγιο αποτελούν τα κρατικά και ιδιωτικά αναχώματα στην προσέγγιση του δάσους. Όλα φαίνεται να έχουν σχέδια επέκτασης. Ο Δημόκριτος θέλει να φτιάξει ένα τεράστιο τεχνολογικό πάρκο, το αμερικάνικο και το γαλλικό ζητάνε επιμέρους δασικές εκτάσεις για χώρους παρκινγκ κ.ά. , το υπουργείο Γεωργίας θέλει να οικοδομήσει καταστρέφοντας επιπλέον δασική έκταση ώστε να στεγάσει εκεί τις υπηρεσίες του. Η δε δημοτική αρχή προγραμματίζει την διάνοιξη της οδού Γραβιάς έως τον κόμβο του Δημοκρίτου με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Θα αγωνιστούμε ώστε το κτήμα και η βίλα να μη χαθεί και μετατραπεί είτε σ’ ένα καινούργιο DaVinci είτε σε «μουσείο» στο οποίο και πάλι ο κάτοικος δεν θα έχει ελεύθερη πρόσβαση. Οι αγώνες που έχουν δοθεί μέχρι στιγμής δεν φαίνεται ότι μπορούν να διεκδικήσουν έμπρακτα την ακεραιότητα και την ελεύθερη διάθεση του κτήματος- βίλα στους κατοίκους. Μια σταθερή πίεση μέσω υπογραφών και παρακλήσεων στους «αρμόδιους» φορείς δεν μπορεί να είναι αρκετή. Σε πρώτη φάση προσπαθούμε να δημοσιοποιήσουμε το θέμα όσο το καλύτερο δυνατόν για αυτό θα συνεχίσουμε με κινηματικές δράσεις για την μαζική πληροφόρηση του κόσμου.
Υμηττός - Υπ. Γεωργίας - νέο ρυθμιστικό σχέδιο & νέοι αυτοκινητόδρομοι:
Η Αγία Παρασκευή παραμένει αποκλεισμένη από τον φυσικό της κήπο, τον Υμηττό, ακόμη περισσότερο μετά την κατασκευή της περιφερειακής λεωφόρου που κατέστρεψε μεγάλο τμήμα του. Η απόφαση πάρθηκε χωρίς κανείς να μας ρωτήσει αν επιλέγουμε σχεδιασμό μετακινήσεων με βάση τα δημόσια ή ιδιωτικά μέσα. Και είναι λογικό να προωθείται η ατομικιστική κουλτούρα του αυτοκινήτου εφόσον τα μεγάλα οδικά έργα αποτελούν πεδίο πολιτικής χειραγώγησης και τεράστιων κερδών για το ισχυρό οικοδομικό κεφάλαιο, τις αυτοκινητοβιομηχανίες και τις πετρελαϊκές. Και αυτό σκοπεύει να συνεχιστεί.
Οι επερχόμενοι νέοι αυτοκινητόδρομοι θα καταστρέψουν πλήρως πνεύμονες οξυγόνου όπως το αισθητικό δάσος του Κουταλά, το δάσος της πανεπιστημιούπολης κ.α. Όλα αυτά εντάσσονται στο νέο ρυθμιστικό σχέδιο το οποίο αντιμετωπίζει τον Υμηττό ως «περιαστικό πάρκο» της Αθήνας νομιμοποιώντας κάθε υπάρχουσα αυθαιρεσία και τεμαχίζοντας τον σε επί μέρους ζώνες όπου κάθε είδους δραστηριότητα μπορεί να αναπτυχθεί, όπως αναψυκτήρια (π.χ. η βίλα του Μαγγίνα), κτήρια αθλητικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων (όπως βαφτίστηκαν τα νέα πολυώροφα κτήρια της Αστυνομίας), νοσοκομεία, εκπαιδευτήρια(κυρίως ιδιωτικά), νεκροταφεία κ.α. Το σκεπτικό είναι ξεκάθαρο: το βουνό αποτελεί πηγή κέρδους και ως τέτοιο αντιμετωπίζεται.
Στην Αγία Παρασκευή και πάλι η πρόσβαση στο βουνό είναι αδύνατη τουλάχιστον με τα πόδια. Οι στρατιωτικές βάσεις, το αμερικάνικο κολλέγιο, η αττική οδός, το υπ. Γεωργίας, ο Δημόκριτος, το γαλλικό κολλέγιο αποτελούν τα κρατικά και ιδιωτικά αναχώματα στην προσέγγιση του δάσους. Όλα φαίνεται να έχουν σχέδια επέκτασης. Ο Δημόκριτος θέλει να φτιάξει ένα τεράστιο τεχνολογικό πάρκο, το αμερικάνικο και το γαλλικό ζητάνε επιμέρους δασικές εκτάσεις για χώρους παρκινγκ κ.ά. , το υπουργείο Γεωργίας θέλει να οικοδομήσει καταστρέφοντας επιπλέον δασική έκταση ώστε να στεγάσει εκεί τις υπηρεσίες του. Η δε δημοτική αρχή προγραμματίζει την διάνοιξη της οδού Γραβιάς έως τον κόμβο του Δημοκρίτου με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Είναι απαράδεκτο το βουνό να μην είναι προσβάσιμο με τα πόδια. Η έντονη εναντίωση μας στον αποκλεισμό από τον φυσικό μας κήπο μας οδήγησε στην απελευθέρωση της δασικής έκτασης του υπ. Γεωργίας.
Φέραμε στην επιφάνεια ένα ξεχασμένο ζήτημα: κάναμε αρκετές συνελεύσεις, εκδηλώσεις, βγάλαμε αφίσες και προκηρύξεις. Και δικαιωθήκαμε. Ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα μας πολύς κόσμος και όλοι μαζί ρίξαμε τα συρματοπλέγματα και την πόρτα και ανοίξαμε δίοδο στο βουνό για όλες και για όλους. Το βουνό ανήκει σε όλο το λαό και πρέπει να το προστατέψουμε από τα οικονομικά συμφέροντα. Για αυτό συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για τον χαρακτηρισμό του βουνού σαν εθνικό δρυμό. Καμιά κατασκευή οποιουδήποτε είδους να μην είναι επιτρεπτή. Να παρθούν όλα τα απαραίτητα σύγχρονα μέτρα πυροπροστασίας. Διεκδικούμε την άμεση απόδοση της έκτασης του Υπουργείου Γεωργίας στους κατοίκους και την σταδιακή απομάκρυνση όλων των οργανισμών από το δάσος του Υμηττού. Η πρόταση του οργανισμού Αθήνας, του ΥΠΕΧΩΔΕ, για τον τεμαχισμό του Υμηττού μας βρίσκει κάθετα αντίθετους και αδιάλλακτους.
Αντί επιλόγου:
Φέραμε στην επιφάνεια ένα ξεχασμένο ζήτημα: κάναμε αρκετές συνελεύσεις, εκδηλώσεις, βγάλαμε αφίσες και προκηρύξεις. Και δικαιωθήκαμε. Ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα μας πολύς κόσμος και όλοι μαζί ρίξαμε τα συρματοπλέγματα και την πόρτα και ανοίξαμε δίοδο στο βουνό για όλες και για όλους. Το βουνό ανήκει σε όλο το λαό και πρέπει να το προστατέψουμε από τα οικονομικά συμφέροντα. Για αυτό συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για τον χαρακτηρισμό του βουνού σαν εθνικό δρυμό. Καμιά κατασκευή οποιουδήποτε είδους να μην είναι επιτρεπτή. Να παρθούν όλα τα απαραίτητα σύγχρονα μέτρα πυροπροστασίας. Διεκδικούμε την άμεση απόδοση της έκτασης του Υπουργείου Γεωργίας στους κατοίκους και την σταδιακή απομάκρυνση όλων των οργανισμών από το δάσος του Υμηττού. Η πρόταση του οργανισμού Αθήνας, του ΥΠΕΧΩΔΕ, για τον τεμαχισμό του Υμηττού μας βρίσκει κάθετα αντίθετους και αδιάλλακτους.
Αντί επιλόγου:
Μέχρι στιγμής έχουμε οργανώσει δύο θεματικές εκδηλώσεις με μεγάλη συμμετοχή, δύο πορείες μια για το Σιστοβάρη και μια για το Υπ. Γεωργίας, δεκάδες ανοιχτές συνελεύσεις και συνεχίζουμε. Πιστεύουμε στον συλλογικό αγώνα, πέρα από μικροπολιτικές και παραταξιακές σκοπιμότητες, που σημαίνει ότι σ’ αυτό το πεδίο θα αναζητήσουμε και συνοδοιπόρους στους αγώνες μας. Στηρίζουμε αντίστοιχες κινήσεις και συμμετέχουμε στην «Πρωτοβουλία Αγώνα ενάντια στους νέους αυτοκινητόδρομους και στο σχέδιο τροποποίησης του Π.Δ. λεηλασίας του Υμηττού» (protovoulia-agona.blogspot.com). Μέχρι στιγμής έχουμε επιλέξει να αγωνιστούμε εκτός των παραδοσιακών νομικίστικων και πολιτικάντηδων μεθόδων.
Πιστεύουμε ότι γινόμαστε πιο απτοί και αποτελεσματικοί γιατί έτσι αναθέτουμε στους εαυτούς μας και στην τοπική κοινωνία τα προβλήματα μας και αναζητούμε όλοι μαζί λύσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα των παραπάνω είναι η πορεία που διοργανώσαμε στις 10 Ιουνίου προς το Υπ. Γεωργίας. Μια δασική έκταση περιφραγμένη παράνομα, την οποία «διεκδικεί» ο δήμος εδώ και πολύ καιρό. Καταφέραμε με μαζική συμμετοχή να απελευθερώσουμε το χώρο ρίχνοντας την περίφραξη. Τώρα πια μένει να τον οικειοποιηθούμε.
Θα μας βρείτε στους δρόμους, στις πλατείες, στα σχολεία σε κάθε γειτονιά στην απελευθερωμένη δασική έκταση του Υπ .Γεωργίας κάθε Τετάρτη 7μ.μ. για κουβέντα μέχρι τα τέλη Ιούλη και στο ιστολόγιο: anoixtisyneleysiagparaskevis.blogspot.com
Πιστεύουμε ότι γινόμαστε πιο απτοί και αποτελεσματικοί γιατί έτσι αναθέτουμε στους εαυτούς μας και στην τοπική κοινωνία τα προβλήματα μας και αναζητούμε όλοι μαζί λύσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα των παραπάνω είναι η πορεία που διοργανώσαμε στις 10 Ιουνίου προς το Υπ. Γεωργίας. Μια δασική έκταση περιφραγμένη παράνομα, την οποία «διεκδικεί» ο δήμος εδώ και πολύ καιρό. Καταφέραμε με μαζική συμμετοχή να απελευθερώσουμε το χώρο ρίχνοντας την περίφραξη. Τώρα πια μένει να τον οικειοποιηθούμε.
Θα μας βρείτε στους δρόμους, στις πλατείες, στα σχολεία σε κάθε γειτονιά στην απελευθερωμένη δασική έκταση του Υπ .Γεωργίας κάθε Τετάρτη 7μ.μ. για κουβέντα μέχρι τα τέλη Ιούλη και στο ιστολόγιο: anoixtisyneleysiagparaskevis.blogspot.com
