
Ύστερα από 2 ώρες συζήτησης, σκέψης και ζύμωσης έπεσε στο τραπέζι η πρόταση για δράση. Χωρίς πολλά πολλά τα 70 άτομα που μείναμε μέχρι το τέλος μάζεψαμε τα σκουπίδια μας, καθαρίσαμε την αίθουσα και πορευτήκαμε προς την εφημερίδα ΕΘΝΟΣ του φτωχού επιχειρηματία Μπόμπολα του οποίου οι δραστηριότητες εκτείνονται από τις κατασκευές και την ενέργεια (Ελλάκτωρ Α.Ε.) μέχρι την τηλεόραση και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης (Πήγασος εκδοτική Α.Ε. : Mega, Nova, Έθνος, Ημερήσια).
Περάσαμε τις προστατευτικές μπάρες και φωνάξαμε για περίπου 20 λεπτά στον προάυλιο χώρο τα εξής εύστοχα συνθήματα:
*Έθνος, Κερατέα, Αττική Οδός, του Μπόμπολα τα κέρδη πληρώνει ο λαός.
*Ο Μπόμπολας δεν είναι εικόνα στις ειδήσεις, στον δρόμο στον δρόμο μπορείς και να τον φτύσεις.
*Φέτος το Πάσχα θα 'ναι πολύ ωραία, όλη η Ελλάδα να γίνει Κερατέα.
*Οι δρόμοι ανήκουν στο λαό και όχι στο κεφάλαιο το ιδιωτικό/πολυεθνικό.
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς τα διόδια της Δ. Πλακεντίας, όπου και ανοίξαμε τις μπάρες για περίπου 30 λεπτά μοιράζοντας την εισήγηση της εκδήλωσης. Μιας και η ώρα είχε περάσει και τα διερχόμενα αμάξια λιγόστευαν αποφασίσαμε να αποχωρήσουμε.
Στο φεύγα κάναμε μια στάση για κανά μισάωρο και στο μετρό Δ. Πλακεντίας. Κλείσαμε τα ακυρωτικά μηχανήματα με αυτοκόλλητα, μοιράσαμε την εισήγηση της εκδήλωσης και το κείμενο της συνέλευσης για τα μέσα μαζικής μεταφοράς (κείμενο). Συνεχίστηκαν τα εύστοχα συνθήματα:
*Αυτό, αυτό, αυτό είναι σωστό, δωρεάν μεταφορές για όλο το λαό.
*Πλήρωσα αρκετά, άλλο δεν πληρώνω, είμαι τσαμπατζής, τ' αφεντικά χρεώνω.
*Οι τσαμπατζήδες είναι κράτος και αφεντικά, άρνηση πληρωμών σε κάθε γειτονιά.
*Οι συγκοινωνίες ανήκουν στο λαό και όχι στο κεφάλαιο το ιδιωτικό/πολυεθνικό.
*Το κίνημα δεν είναι εικόνα στις ειδήσεις, στο δρόμο -στους σταθμούς γεννιούνται συνειδήσεις.
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς τα διόδια της Δ. Πλακεντίας, όπου και ανοίξαμε τις μπάρες για περίπου 30 λεπτά μοιράζοντας την εισήγηση της εκδήλωσης. Μιας και η ώρα είχε περάσει και τα διερχόμενα αμάξια λιγόστευαν αποφασίσαμε να αποχωρήσουμε.
Στο φεύγα κάναμε μια στάση για κανά μισάωρο και στο μετρό Δ. Πλακεντίας. Κλείσαμε τα ακυρωτικά μηχανήματα με αυτοκόλλητα, μοιράσαμε την εισήγηση της εκδήλωσης και το κείμενο της συνέλευσης για τα μέσα μαζικής μεταφοράς (κείμενο). Συνεχίστηκαν τα εύστοχα συνθήματα:
*Αυτό, αυτό, αυτό είναι σωστό, δωρεάν μεταφορές για όλο το λαό.
*Πλήρωσα αρκετά, άλλο δεν πληρώνω, είμαι τσαμπατζής, τ' αφεντικά χρεώνω.
*Οι τσαμπατζήδες είναι κράτος και αφεντικά, άρνηση πληρωμών σε κάθε γειτονιά.
*Οι συγκοινωνίες ανήκουν στο λαό και όχι στο κεφάλαιο το ιδιωτικό/πολυεθνικό.
*Το κίνημα δεν είναι εικόνα στις ειδήσεις, στο δρόμο -στους σταθμούς γεννιούνται συνειδήσεις.
Δεν γκρινιάζουμε, δεν αφήνουμε τον φόβο να μας κυριεύσει, οργανωνόμαστε.
Παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας!