Σε μια περίοδο οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, η εθνική ενότητα αποτελεί κυρίαρχο πρόταγμα από τη μεριά των από πάνω ως προϋπόθεση για τη διάσωση της εθνικής οικονομίας. Ένα πρόταγμα, που μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας έχει ενσωματώσει. Δηλαδή όλοι οι έλληνες μαζί, εργάτες, εργαζόμενοι, κράτος και αφεντικά, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι καλούνται να ενωθούν για τη σωτηρία του τόπου. Λες και όλοι έχουμε τα ίδια συμφέροντα! Για τη διάσωση της εθνικής οικονομίας λοιπόν οι μισθοί και οι συντάξεις μειώνονται, νοσοκομεία και σχολεία κλείνουν, καταργείται κάθε κοινωνικό αγαθό, εργασιακές σχέσεις και δικαιώματα, ενώ η ανεργία χτυπάει κόκκινο.
Σ’ αυτό το κλίμα γενικευμένης επίθεσης από τους από πάνω, όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση εντείνονται, όπου όλο και περισσότεροι άνθρωποι οδηγούνται στην εξαθλίωση, αρχίζει να κυριαρχεί ο νόμος της ζούγκλας, η επικράτηση του πιο δυνατού, ο κοινωνικός κανιβαλισμός. Αντί να κοιτάξουμε για τον εχθρό πάνω, κοιτάμε δίπλα μας, κατηγορώντας για τα «δεινά που μας βρήκαν», το πιο υποτιμημένο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, τους μετανάστες.
Οι μετανάστες, η κρίση και τα πoγκρόμ
Η μετανάστευση, δεν είναι φαινόμενο που μας χτύπησε την τελευταία 20ετία την πόρτα. Είναι μια πραγματικότητα που συμβαδίζει με την ανθρώπινη ιστορία. Από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα, οι πόλεμοι(σε πολλούς απ’τους οποίους συμμετέχει η δύση και το ελληνικό κράτος), η φτώχεια και η καταπίεση είναι οι σημαντικότερες αιτίες, ενώ την τελευταία 10ετία έχουν προστεθεί και οι μετανάστες οικολογικών καταστροφών.Η ελλάδα θα αποτελεί πάντα χώρα διέλευσης για τους μετανάστες της ασίας και της αφρικής που θέλουν να περάσουν προς την ευρώπη. Το ελληνικό κράτος όμως, επιλέγει (σε συμφωνία φυσικά με τα υπόλοιπα κράτη της Ε.Ε.) να εγκλωβίζει κάθε μετανάστη που περνάει τα σύνορα (Δουβλίνο ΙΙ). Αποτέλεσμα, η συσσώρευση τους στις ελληνικές μητροπόλεις, υπό καθεστώς παρανομίας, χωρίς καμία νομική υπόσταση, με τα ποσοστά παροχής ασύλου να είναι τα χαμηλότερα στην ευρώπη. Χωρίς χαρτιά λοιπόν, μόνο χέρια να δουλεύουν για μισό μεροκάματο.
Συγκεκριμένα στην ελλάδα, οι μετανάστες αποτελούν το πιο υποβαθμισμένο κομμάτι της εργατικής τάξης. Η φθηνή εργατική δύναμη που οικοδόμησε με τους χειρότερους όρους τη σύγχρονη ελλάδα, από την ολυμπιάδα μέχρι τα σπίτια και τους δρόμους. Οι μετανάστες (στη συντριπτική πλειοψηφία) είναι αυτοί που καθαρίζουν τα σπίτια μας και μας βοηθούν να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, αυτοί που μαζεύουν την αγροτική παραγωγή, αυτοί που σκοτώνονται κάθε χρόνο σε εργατικά ατυχήματα επειδή τα αφεντικά αρνούνται να λάβουν τους στοιχειώδεις κανόνες ασφαλείας. Αν λοιπόν μας κλέβουν τις δουλείες, τότε πως δικαιολογείται η ανεργία σε απόφοιτους, σε δασκάλους, γιατρούς, νοσηλευτές, σε μηχανικούς κ.α. να αυξάνεται συνεχώς; Αντίθετα κάνουν δουλειές που η πλειοψηφία δεν θα διανοούνταν να κάνει. Δεν επιβαρύνουν την «εθνική» οικονομία. Αντίθετα, πλουτίζουν οι τσέπες των αφεντικών με τη μαύρη, ανασφάλιστη και υποτιμημένη εργασία, ενώ ταυτόχρονα το ελληνικό κράτος βγάζει τεράστια ποσά κάθε χρόνο από τα ένσημα που πληρώνουν οι μετανάστες από την τσέπη τους στα ταμεία, με στόχο κάποια στιγμή να νομιμοποιηθούν. Φτηνά, επισφαλή και εκμεταλλεύσιμα εργατικά χέρια λοιπόν στις υπηρεσίες του έθνους!
Σε περιόδους κρίσης όμως, όπου η ανάπτυξη παγώνει και η ανάγκη για εργατικά χέρια πέφτει κατακόρυφα, η γενικευμένη ρατσιστική πολιτική έρχεται να εξοντώσει όποιον περισσεύει. Εγκλεισμούς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ηλεκτροφόρους φράχτες, συνοριοφύλακες-δολοφόνους, επιχειρήσεις σκούπας, εξευτελισμοί, βασανισμοί στα αστυνομικά τμήματα, κρατικές δολοφονίες στα χαντάκια της Πέτρου Ράλλη. Η φασιστική βαρβαρότητα όμως δε σταματάει εδώ. Με την άτυπη συγκάλυψη της αστυνομίας, οι γνωστοί νεοναζί, έρχονται να δώσουν «λύση στο πρόβλημα» και να αποδώσουν «δικαιοσύνη», χρησιμοποιώντας τις πιο ακραίες πρακτικές φασιστικής βίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της ρατσιστικής κτηνωδίας αποτελούν τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν και συνεχίζουν μέχρι σήμερα , στο κέντρο της πόλης. Με αφορμή τη στυγνή δολοφονία του Μανώλη Κάνταρη για μία κάμερα, ξεκίνησε μια σειρά δολοφονικών επιθέσεων, εμπρησμών σε σπίτια, μαγαζιά και λατρευτικούς χώρους, με αποκορύφωμα δεκάδες τραυματισμούς μεταναστών καθώς και τη δολοφονία 21χρονου μπαγκλαντεσιανού από τις φασιστικές συμμορίες. Σε μια περιοχή που το πρόβλημα της γκετοποίησης είναι υπαρκτό, καθώς πίσω απ’ αυτό βρίσκονται συμφέροντα του οργανωμένου εγκλήματος. Από δίκτυα ναρκωτικών και πορνείας, μέχρι επιχειρηματικούς κύκλους του realestate στα οποία εμπλέκονται από μέλη της «επιτροπής κατοίκων» άγιου παντελεήμονα και παρακρατικούς, μέχρι την αστυνομία και τον δήμο. Σ’ αυτό το καθεστώς, φασιστικές ομάδες βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να καλλιεργήσουν κλίμα ξενοφοβίας και τρόμου, αναπτύσσοντας περαιτέρω τα καταστροφικά φυλετικά μίση.
Σε περιόδους κρίσης όμως, όπου η ανάπτυξη παγώνει και η ανάγκη για εργατικά χέρια πέφτει κατακόρυφα, η γενικευμένη ρατσιστική πολιτική έρχεται να εξοντώσει όποιον περισσεύει. Εγκλεισμούς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ηλεκτροφόρους φράχτες, συνοριοφύλακες-δολοφόνους, επιχειρήσεις σκούπας, εξευτελισμοί, βασανισμοί στα αστυνομικά τμήματα, κρατικές δολοφονίες στα χαντάκια της Πέτρου Ράλλη. Η φασιστική βαρβαρότητα όμως δε σταματάει εδώ. Με την άτυπη συγκάλυψη της αστυνομίας, οι γνωστοί νεοναζί, έρχονται να δώσουν «λύση στο πρόβλημα» και να αποδώσουν «δικαιοσύνη», χρησιμοποιώντας τις πιο ακραίες πρακτικές φασιστικής βίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της ρατσιστικής κτηνωδίας αποτελούν τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν και συνεχίζουν μέχρι σήμερα , στο κέντρο της πόλης. Με αφορμή τη στυγνή δολοφονία του Μανώλη Κάνταρη για μία κάμερα, ξεκίνησε μια σειρά δολοφονικών επιθέσεων, εμπρησμών σε σπίτια, μαγαζιά και λατρευτικούς χώρους, με αποκορύφωμα δεκάδες τραυματισμούς μεταναστών καθώς και τη δολοφονία 21χρονου μπαγκλαντεσιανού από τις φασιστικές συμμορίες. Σε μια περιοχή που το πρόβλημα της γκετοποίησης είναι υπαρκτό, καθώς πίσω απ’ αυτό βρίσκονται συμφέροντα του οργανωμένου εγκλήματος. Από δίκτυα ναρκωτικών και πορνείας, μέχρι επιχειρηματικούς κύκλους του realestate στα οποία εμπλέκονται από μέλη της «επιτροπής κατοίκων» άγιου παντελεήμονα και παρακρατικούς, μέχρι την αστυνομία και τον δήμο. Σ’ αυτό το καθεστώς, φασιστικές ομάδες βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να καλλιεργήσουν κλίμα ξενοφοβίας και τρόμου, αναπτύσσοντας περαιτέρω τα καταστροφικά φυλετικά μίση.
Οι παππούδες μας μετανάστες και εμείς ρατσιστές;
Με την αγαστή συνεργασία κράτους και ΜΜΕ, οι μετανάστες στοχοποιούνται ως «απειλή για τη σταθερότητα και τη δημόσια ασφάλεια». Αύριο όμως, όταν η κρίση θα γίνεται όλο και πιο έντονη, όλο και πιο γενικευμένη και αμείλικτη, τόσο η απόσταση μεταξύ μεγάλου μέρους της κοινωνίας και των μεταναστών θα μικραίνει, όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα οδηγούνται στην εγκληματικότητα και την παρανομία για να επιβιώσουν. Γιατί όπως η εξαθλίωση και η φτώχεια δεν χωράνε σε εθνικότητες, έτσι και η εγκληματικότητα δεν είναι φαινόμενο συνυφασμένο με κάποιο γονίδιο, αλλά με τις εκάστοτε κοινωνικές συνθήκες. Και όπως συχνά συμβαίνει, η μνήμη είναι επιλεκτική και δεν συγκρατεί, ότι ο μετανάστης είναι εικόνα από το δικό μας παρελθόν. Γιατί μας ενοχλεί να ακούμε ότι οι έλληνες μετανάστες στις ΗΠΑ παρουσιάζονταν πρώτοι στις επίσημες εγκληματολογικές στατιστικές, ενώ στη γερμανία έπαιζαν πρωταγωνιστικό ρόλο (μαζί με τούρκους και ιταλούς) στις τοπικές μαφίες. Το ρατσιστικό μίσος δεν έλειψε απέναντι στους εκεί μετανάστες, με χαρακτηριστικό παράδειγμα, πινακίδες σε τοπικά καταστήματα που αναγραφόταν: «απαγορεύεται η είσοδος σε σκυλιά και έλληνες».
Η κατανόηση της πραγματικότητας λοιπόν θα μας βοηθήσει να αντιληφθούμε τη θέση μας μέσα στην κοινωνία, όχι σαν ατομικότητες, αλλά σαν κομμάτια μιας συνολικής κοινωνικής πραγματικότητας. Λύση δεν αποτελούν τα προστάγματα των ΜΜΕ για εθνική ενότητα, αλλά η αλληλεγγύη και η αυτοοργάνωση ντόπιων και μεταναστών, μέσα από συνελεύσεις γειτονιάς, σωματεία βάσης με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες. Κινήσεις αλληλοβοήθειας στις γειτονιές με στόχο να τσακίσουμε την αποξένωση και κάθε κοινωνικό αποκλεισμό. Και όταν κατανοήσουμε ότι κάθε αντίσταση και αγώνας πρέπει να είναι ταξικός και όχι εθνικός, τότε θα καταλάβουμε ότι…
…οι μετανάστες είναι εικόνα από το δικό μας μέλλον
ενάντια στην εξαθλίωση, όχι στους εξαθλιωμένους
ενάντια στα εσωτερικά και εξωτερικά σύνορα
κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών
καμία ανοχή σε ρατσιστικές και φασιστικές πρακτικές
