ΠΕΜΠΤΗ 22/9 και ΩΡΑ 19.00 στο 1ο δημοτικό σχολείο Αγ.Παρασκευής - Αγ.Ιωάννου
"Αυτοί που μας παίρνουν τα βιβλία μας κατηγορούν ότι είμαστε αδιάβαστοι" Μ.Μπρέχτ
Σε μια χρονική περίοδο όπου πραγματοποιείται μια γενικευμένη επίθεση από τη μεριά του κράτους ως κομμάτι της γενικότερης συντήρησης και επιβολής του καπιταλιστικού μοντέλου, ο χώρος της εκπαίδευσης δεν θα μπορούσε να μείνει απ' έξω.
Ήδη από τα σχολικά χρόνια, η εκπαίδευση είναι δομημένη έτσι ώστε να μην παρέχει μια γενική γνώση και μόρφωση, αλλά να παράγει απ΄ αυτήν την ηλικία ακόμα, ειδικευμένες γνώσεις τεχνοκρατικού χαρακτήρα, μετατρέποντας τους μαθητές σε μελλοντικούς εξειδικευμένους εργάτες. Η υποβάθμιση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Κλείσιμο σχολείων, πάγωμα διορισμών καθηγητών, εντατικοποίηση, γενικότερη μείωση δαπανών με αποκορύφωμα η φετινή σχολική χρονιά να ξεκινάει με το 20% των βιβλίων. Τέλος, με τη συνεχή υποτίμηση της «δημόσιας» δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης τα φροντιστήρια αποτελούν πλέον τον μόνο τρόπο εισαγωγής σε κάποιο πανεπιστημιακό ίδρυμα, επιβαρύνοντας τρομακτικά τον οικογενειακό προϋπολογισμό, ενώ υποβάλλουν τους νέους σε μια ψυχοφθόρα και ψυχαναγκαστική καθημερινότητα.
10 ώρες διάβασμα, 6 χιλιάρικα το χρόνο, καθημερινός ανταγωνισμός και στο τέλος οι ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ.
ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΙ?
Ως βασικό κομμάτι και ουσιαστικά προθάλαμος της μισθωτής εργασίας, τα πανεπιστήμια δεν θα μπορούσαν να ξεφύγουν από τους κανόνες που επιβάλει σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας μας αυτό το καπιταλιστικό μοντέλο. Υιοθετούνται πια οι αποφάσεις του συμφώνου της Μπολόνια, το οποίο προσαρμόζει το πανεπιστήμιο στους νόμους της αγοράς.
Έτσι λοιπόν, έρχεται ένας καινούργιος νόμος πλαίσιο ο οποίος ψηφίζεται με συνοπτικές διαδικασίες, καλοκαίρι και αποφεύγοντας ακόμα και έναν υποτυπώδη «διάλογο με την πανεπιστημιακή κοινότητα» έτσι, για τα μάτια του κόσμου, να ισοπεδώσει το προηγούμενο όχι και τόσο επιτυχημένο μοντέλο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Εντατικοποίηση, παραγωγή μισθωτών σκλάβων, πειθήνιων φοιτητών που με το βούρδουλα , πιστωτικών μονάδων και των ορίων φοίτησης δεν θα νοιάζονται για τίποτε άλλο παρά μόνο για ένα χαρτί όσο γίνεται δυνατότερου από τους υπόλοιπους φοιτητές - ανταγωνιστές. Καμία ευκαιρία για σκέψη και δραστηριότητες έξω από τις ακαδημαϊκές υποχρεώσεις και καμία ριζοσπαστική δράση σε ένα χώρο που πλέον θα αλωνίζουν μπάτσοι και μάνατζερ. Όσο για την δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση - η οποία βέβαια ποτέ δεν ήταν δημόσια και δωρεάν - πλέον αυτή θα παίρνει καθαρά ταξικά χαρακτηριστικά: στο μέλλον θα σπουδάζουν όσοι και όσες έχουν την οικονομική δυνατότητα. Η προσαρμογή στους ρυθμούς και στις ανάγκες που έχει η ιδιαίτερα ευμετάβλητη αγορά εργασίας, γίνεται πλέον και επίσημα, με συνδιαχείριση του πανεπιστημίου
από πανεπιστημιακούς και μη. Σ΄ αυτό το κλίμα, το κράτος έρχεται θεσμικά πλέον να επιτρέψει τη συνεργασία με επιχειρήσεις, την σχεδόν εξολοκλήρου χρηματοδότηση από πολυεθνικές εταιρίες και κάθε λογής ερευνητικό πρόγραμμα που θα χρησιμοποιεί πλέον και με τη βούλα του νόμου, τους φοιτητές ως ανασφαλείς εργάτες, πριν καν ακόμα βγουν στη ζούγκλα της μισθωτής εργασίας. Όσο για το άσυλο, το οποίο στην μεταπολιτευτική ελλάδα αποτέλεσε εργαλείο για τα αγωνιζόμενα κοινωνικά κομμάτια και χώροι στους οποίους αναπτύσσονται ριζοσπαστικές δράσεις, πολλές φορές και με εξεγερσιακά χαρακτηριστικά, πλέον και θεσμικά καταργείται.
- Απέναντι σ΄ αυτή τη γενικευμένη επίθεση που αντιμετωπίζουμε σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας, ας καλλιεργήσουμε τις αρνήσεις μας συλλογικά.
- Προασπίζοντας και διατηρώντας ζωντανό κάθε χώρο και κέντρο αγώνα, καταρρίπτοντας στην πράξη τη λογική που αναγνωρίζει το άσυλο ως κομμάτι απλά ενός νομοσχεδίου.
- Αναπτύσσοντας σχέσεις αλληλεγγύης και καλλιεργώντας δομές από τα κάτω στα πανεπιστήμια, στην εργασία, στη γειτονιά.
- Επαναπροσδιορίζοντας και ορίζοντας εμείς οι ίδιοι τον χώρο και τον χρόνο μας.
