Διαβάστε εδώ όλο το κείμενο σε PDF
Η Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Αγίας Παρασκευής δημιουργήθηκε ως απάντηση στην ανάγκη μιας πρωτοβουλίας κατοίκων να κατανοήσει, να συζητήσει και να επικοινωνήσει με τους συμπολίτες της το γενικότερο κλίμα αμφισβήτησης του κατεστημένου, μετά την εξέγερση του Δεκεμβρίου του 2008. Η επιθυμία της τοπικής δράσης, είχε ήδη εκφραστεί και παλαιότερα στην πόλη μας μέσα από ποικίλα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, όπως, μεταξύ άλλων, το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγίας Παρασκευής (1994-1996), το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγίας Παρασκευής-Χαλανδρίου (1997-2005), η εφημερίδα Συλλογικότητας Φωνή Βοώντος και το περιοδικό Ανεπίκαιρα. Αναδείχθηκε όμως ακόμη περισσότερο ως απαίτηση των καιρών μετά τον Δεκέμβρη του 2008. Η ιδέα της αποκέντρωσης, το να εκδηλώσουμε δηλαδή την αμφισβήτηση και το εξεγερσιακό πνεύμα στον τόπο όπου ζούμε και κινούμαστε καθημερινά μας ώθησε στο να δημιουργήσουμε ένα αυτό-οργανωμένο τοπικό εγχείρημα που θα μας επέτρεπε να αλληλοεπιδρούμε με την τοπική κοινωνία και να πράττουμε άμεσα για ζητήματα που αφορούν την καθημερινότητά μας. Η πρώτη ανοιχτή συνέλευση πραγματοποιήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2009 με αφορμή τη δίκη για το ιδιοκτησιακό καθεστώς του κτήματος Σιστοβάρη. Στην πραγματικότητα η διεκδίκηση των δημόσιων χώρων στην πόλη ως τμήματος μιας απο-εμπορευματοποιημένης δημόσιας σφαίρας και η ενασχόληση με τις εξελίξεις γύρω από το κτήμα Σιστοβάρη, τον Υμηττό και το κτήμα Ιόλα αποτέλεσαν κομβικά σημεία για τη συσπείρωση ανθρώπων γύρω από μια συλλογική διαδικασία στην Αγία Παρασκευή. Έτσι, η συνεχής τσιμεντοποίηση των δημόσιων χώρων στην πόλη, η αποξένωση και ο εγκλωβισμός στην ιδιωτική μας σφαίρα, η αδυναμία δημόσιας έκφρασης και συνεπώς η έλλειψη ελεύθερων χώρων καθόρισαν τα θέματα που απασχόλησαν τη συνέλευσή μας τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας της. Ο λόγος μας και η δράση μας έφεραν στην επιφάνεια την καταπάτηση του κτήματος Σιστοβάρη και δασικών εκτάσεων του Υμηττού και την αβέβαιη ακόμη τότε τύχη της βίλας Ιόλα.
Γρήγορα όμως οι γενικότερες κοινωνικές συνθήκες που βιώναμε, και ιδιαίτερα η πρωτοφανής επίθεση που δέχεται η κοινωνία από το 2010, οδήγησαν σε διεύρυνση των θεματικών οριζόντων της συνέλευσης. Έχουμε οι ίδιες και οι ίδιοι την εμπειρία της απόλυσης, της απλήρωτης και ανασφάλιστης εργασίας, της επισφάλειας και της ανεργίας, και γενικότερα των εντεινόμενων εκμεταλλευτικών όρων ζωής. Γνωρίζουμε από πρώτο χέρι την αύξηση άμεσων και έμμεσων φόρων καθώς και του κόστους χρήσης των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και τις δυσκολίες που δημιουργούν στην ανάγκη μας να μετακινούμαστε στην πόλη. Για τους λόγους αυτούς συμμετείχαμε στο πολύμορφο κοινωνικό κίνημα εναντίον της λιτότητας και των μνημονίων, λαμβάνοντας μέρος σε κινητοποιήσεις στο κέντρο της Αθήνας αλλά και οργανώνοντας δράσεις στην ίδια την Αγία Παρασκευή. Διαδηλώσαμε στους δρόμους, μπλοκάραμε ακυρωτικά μηχανήματα, δεχθήκαμε επιθέσεις από τις δυνάμεις καταστολής. Προχωρήσαμε σε δράσεις έμπρακτης αλληλεγγύης όπως συλλογικές κουζίνες και χαριστικά παζάρια και αγωνιστήκαμε για ελεύθερη πρόσβαση σε κοινά αγαθά όπως το νερό , το ρεύμα , η στέγη. Η δική μας πρόθεση ήταν, και παραμένει, να ενισχυθεί εκείνο το τμήμα του κινήματος που επιλέγει να πορεύεται ακηδεμόνευτα και να οικοδομεί συλλογικές σχέσεις και συντροφικές συνειδήσεις μαζί με άλλα εγχειρήματα οριζόντιας οργάνωσης σε γειτονιές και χώρους εργασίας, επιδιώκοντας και τον συντονισμό κινήσεων με αυτά.
Το 2013 αποκτήσαμε και τον δικό μας Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Χώρο στην οδό Δημοκρατίας στο Κοντόπευκο. Πεδίο συνάντησης των αγώνων μας, ο χώρος αυτός στεγάζει εκδηλώσεις πάνω σε κοινωνικά, πολιτιστικά και πολιτικά ζητήματα αλλά και δραστηριότητες οι οποίες, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα, δεν καθορίζονται από λογικές κερδοφορίας ( καφενεία, μπαρ, κουζίνες, μαθήματα, προβολές). Παράλληλα συνεχίζουμε την ενασχόλησή μας με τις θεματικές που είχαμε ανοίξει (δημόσιοι χώροι, εργασιακά, κοινά αγαθά) εμπλουτίζοντάς τες με ζητήματα που αναδεικνύονται από το κοινωνικό γίγνεσθαι ( αλληλεγγύη σε πρόσφυγες, αντίσταση στην έμφυλη καταπίεση κλπ). Τον τελευταίο μόνο χρόνο έχουμε παλέψει με επιτυχία για την καταβολή δεδουλευμένων μισθών και την επαναπρόσληψη απολυμένων σε επιχειρήσεις της περιοχής μας. Έχουμε, μεταξύ άλλων, εναντιωθεί στην ιδιωτικοποίηση ελεύθερων χώρων (πάρκιγκ μετρό Δουκίσης Πλακεντίας), έχουμε θέσει έμπρακτα το ζήτημα του ανοίγματος χώρων όπως η βίλα Ιόλα για τις ανάγκες των κατοίκων και έχουμε οργανώσει εκδηλώσεις κατά του φασισμού, του σεξισμού και της έμφυλης καταπίεσης.
Η δράση μας είναι αυτό-οργανωμένη καθώς κανένα κόμμα ή δημοτική παράταξη δεν βρίσκεται από πίσω μας, όλες οι αποφάσεις προκύπτουν από ανοιχτές δημόσιες συνελεύσεις, και φυσικά χρηματοδοτούνται από όσες και όσους συμμετέχουν σε αυτές. Η συνέλευσή μας είναι ανοιχτή, μπορεί να έρθει η καθεμιά και ο καθένας. Όλοι οι συμμετέχοντες αντιμετωπίζονται απ' όλους ισότιμα. Ο λόγος που εκφράζει ο καθένας έχει το ίδιο βάρος με αυτόν των υπολοίπων, με στόχο την πλήρη πολιτική ισότητα και αντί-ιεραρχία. Οι αποφάσεις, για τα θέματα πάνω στα οποία θα δραστηριοποιηθούμε, παίρνονται στη βάση της συνδιαμόρφωσης. Αυτό σημαίνει ότι θέλουμε οι αποφάσεις μας είναι συνθετικές, να αντανακλούν δηλαδή το αποτέλεσμα του διαλόγου, τη ζύμωση των απόψεων. Αναδεικνύοντας δημόσια ζητήματα και δρώντας γύρω από αυτά δημιουργούμε σημεία συνάντησης, επικοινωνίας, και συναναστροφής, εκπληρώνοντας από κοινού ανάγκες κοινωνικοποίησης έξω από τις κυρίαρχες εμπορευματικές σχέσεις, κόντρα στον ατομισμό και στον κοινωνικό κανιβαλισμό που στρέφει τους καταπιεσμένους τον έναν εναντίον του άλλου. Σπάμε την σύγχρονη απομόνωση του προαστίου, γνωριζόμαστε μεταξύ μας, συζητάμε τα προβλήματα μας, φτιάχνουμε ένα δίκτυο, όπου κανένας-καμία δε νοιώθει μόνη και αβοήθητη, όπου θα ξέρουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που θα μας στηρίξουν. 10 χρόνια δεν είναι αρκετά, ας τα κάνουμε πολύ περισσότερα.
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ .
Η Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Αγίας Παρασκευής δημιουργήθηκε ως απάντηση στην ανάγκη μιας πρωτοβουλίας κατοίκων να κατανοήσει, να συζητήσει και να επικοινωνήσει με τους συμπολίτες της το γενικότερο κλίμα αμφισβήτησης του κατεστημένου, μετά την εξέγερση του Δεκεμβρίου του 2008. Η επιθυμία της τοπικής δράσης, είχε ήδη εκφραστεί και παλαιότερα στην πόλη μας μέσα από ποικίλα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, όπως, μεταξύ άλλων, το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγίας Παρασκευής (1994-1996), το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγίας Παρασκευής-Χαλανδρίου (1997-2005), η εφημερίδα Συλλογικότητας Φωνή Βοώντος και το περιοδικό Ανεπίκαιρα. Αναδείχθηκε όμως ακόμη περισσότερο ως απαίτηση των καιρών μετά τον Δεκέμβρη του 2008. Η ιδέα της αποκέντρωσης, το να εκδηλώσουμε δηλαδή την αμφισβήτηση και το εξεγερσιακό πνεύμα στον τόπο όπου ζούμε και κινούμαστε καθημερινά μας ώθησε στο να δημιουργήσουμε ένα αυτό-οργανωμένο τοπικό εγχείρημα που θα μας επέτρεπε να αλληλοεπιδρούμε με την τοπική κοινωνία και να πράττουμε άμεσα για ζητήματα που αφορούν την καθημερινότητά μας. Η πρώτη ανοιχτή συνέλευση πραγματοποιήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2009 με αφορμή τη δίκη για το ιδιοκτησιακό καθεστώς του κτήματος Σιστοβάρη. Στην πραγματικότητα η διεκδίκηση των δημόσιων χώρων στην πόλη ως τμήματος μιας απο-εμπορευματοποιημένης δημόσιας σφαίρας και η ενασχόληση με τις εξελίξεις γύρω από το κτήμα Σιστοβάρη, τον Υμηττό και το κτήμα Ιόλα αποτέλεσαν κομβικά σημεία για τη συσπείρωση ανθρώπων γύρω από μια συλλογική διαδικασία στην Αγία Παρασκευή. Έτσι, η συνεχής τσιμεντοποίηση των δημόσιων χώρων στην πόλη, η αποξένωση και ο εγκλωβισμός στην ιδιωτική μας σφαίρα, η αδυναμία δημόσιας έκφρασης και συνεπώς η έλλειψη ελεύθερων χώρων καθόρισαν τα θέματα που απασχόλησαν τη συνέλευσή μας τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας της. Ο λόγος μας και η δράση μας έφεραν στην επιφάνεια την καταπάτηση του κτήματος Σιστοβάρη και δασικών εκτάσεων του Υμηττού και την αβέβαιη ακόμη τότε τύχη της βίλας Ιόλα.
Γρήγορα όμως οι γενικότερες κοινωνικές συνθήκες που βιώναμε, και ιδιαίτερα η πρωτοφανής επίθεση που δέχεται η κοινωνία από το 2010, οδήγησαν σε διεύρυνση των θεματικών οριζόντων της συνέλευσης. Έχουμε οι ίδιες και οι ίδιοι την εμπειρία της απόλυσης, της απλήρωτης και ανασφάλιστης εργασίας, της επισφάλειας και της ανεργίας, και γενικότερα των εντεινόμενων εκμεταλλευτικών όρων ζωής. Γνωρίζουμε από πρώτο χέρι την αύξηση άμεσων και έμμεσων φόρων καθώς και του κόστους χρήσης των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και τις δυσκολίες που δημιουργούν στην ανάγκη μας να μετακινούμαστε στην πόλη. Για τους λόγους αυτούς συμμετείχαμε στο πολύμορφο κοινωνικό κίνημα εναντίον της λιτότητας και των μνημονίων, λαμβάνοντας μέρος σε κινητοποιήσεις στο κέντρο της Αθήνας αλλά και οργανώνοντας δράσεις στην ίδια την Αγία Παρασκευή. Διαδηλώσαμε στους δρόμους, μπλοκάραμε ακυρωτικά μηχανήματα, δεχθήκαμε επιθέσεις από τις δυνάμεις καταστολής. Προχωρήσαμε σε δράσεις έμπρακτης αλληλεγγύης όπως συλλογικές κουζίνες και χαριστικά παζάρια και αγωνιστήκαμε για ελεύθερη πρόσβαση σε κοινά αγαθά όπως το νερό , το ρεύμα , η στέγη. Η δική μας πρόθεση ήταν, και παραμένει, να ενισχυθεί εκείνο το τμήμα του κινήματος που επιλέγει να πορεύεται ακηδεμόνευτα και να οικοδομεί συλλογικές σχέσεις και συντροφικές συνειδήσεις μαζί με άλλα εγχειρήματα οριζόντιας οργάνωσης σε γειτονιές και χώρους εργασίας, επιδιώκοντας και τον συντονισμό κινήσεων με αυτά.
Το 2013 αποκτήσαμε και τον δικό μας Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Χώρο στην οδό Δημοκρατίας στο Κοντόπευκο. Πεδίο συνάντησης των αγώνων μας, ο χώρος αυτός στεγάζει εκδηλώσεις πάνω σε κοινωνικά, πολιτιστικά και πολιτικά ζητήματα αλλά και δραστηριότητες οι οποίες, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα, δεν καθορίζονται από λογικές κερδοφορίας ( καφενεία, μπαρ, κουζίνες, μαθήματα, προβολές). Παράλληλα συνεχίζουμε την ενασχόλησή μας με τις θεματικές που είχαμε ανοίξει (δημόσιοι χώροι, εργασιακά, κοινά αγαθά) εμπλουτίζοντάς τες με ζητήματα που αναδεικνύονται από το κοινωνικό γίγνεσθαι ( αλληλεγγύη σε πρόσφυγες, αντίσταση στην έμφυλη καταπίεση κλπ). Τον τελευταίο μόνο χρόνο έχουμε παλέψει με επιτυχία για την καταβολή δεδουλευμένων μισθών και την επαναπρόσληψη απολυμένων σε επιχειρήσεις της περιοχής μας. Έχουμε, μεταξύ άλλων, εναντιωθεί στην ιδιωτικοποίηση ελεύθερων χώρων (πάρκιγκ μετρό Δουκίσης Πλακεντίας), έχουμε θέσει έμπρακτα το ζήτημα του ανοίγματος χώρων όπως η βίλα Ιόλα για τις ανάγκες των κατοίκων και έχουμε οργανώσει εκδηλώσεις κατά του φασισμού, του σεξισμού και της έμφυλης καταπίεσης.
Η δράση μας είναι αυτό-οργανωμένη καθώς κανένα κόμμα ή δημοτική παράταξη δεν βρίσκεται από πίσω μας, όλες οι αποφάσεις προκύπτουν από ανοιχτές δημόσιες συνελεύσεις, και φυσικά χρηματοδοτούνται από όσες και όσους συμμετέχουν σε αυτές. Η συνέλευσή μας είναι ανοιχτή, μπορεί να έρθει η καθεμιά και ο καθένας. Όλοι οι συμμετέχοντες αντιμετωπίζονται απ' όλους ισότιμα. Ο λόγος που εκφράζει ο καθένας έχει το ίδιο βάρος με αυτόν των υπολοίπων, με στόχο την πλήρη πολιτική ισότητα και αντί-ιεραρχία. Οι αποφάσεις, για τα θέματα πάνω στα οποία θα δραστηριοποιηθούμε, παίρνονται στη βάση της συνδιαμόρφωσης. Αυτό σημαίνει ότι θέλουμε οι αποφάσεις μας είναι συνθετικές, να αντανακλούν δηλαδή το αποτέλεσμα του διαλόγου, τη ζύμωση των απόψεων. Αναδεικνύοντας δημόσια ζητήματα και δρώντας γύρω από αυτά δημιουργούμε σημεία συνάντησης, επικοινωνίας, και συναναστροφής, εκπληρώνοντας από κοινού ανάγκες κοινωνικοποίησης έξω από τις κυρίαρχες εμπορευματικές σχέσεις, κόντρα στον ατομισμό και στον κοινωνικό κανιβαλισμό που στρέφει τους καταπιεσμένους τον έναν εναντίον του άλλου. Σπάμε την σύγχρονη απομόνωση του προαστίου, γνωριζόμαστε μεταξύ μας, συζητάμε τα προβλήματα μας, φτιάχνουμε ένα δίκτυο, όπου κανένας-καμία δε νοιώθει μόνη και αβοήθητη, όπου θα ξέρουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που θα μας στηρίξουν. 10 χρόνια δεν είναι αρκετά, ας τα κάνουμε πολύ περισσότερα.
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ .
