Λέμε όχι Στον φόβο, τη συνενοχή τον κανιβαλισμό και την εξαθλίωση!
«Στρατηγική για περικοπές μισθών (Οδηγίες Δ.Ν.Τ.) : μπόνους μπορούν να περικοπούν σε συγκεκριμένους τομείς, χρησιμοποιώντας μια πολιτική διακρίσεων, έτσι ώστε να αποφευχθεί το ενδεχόμενο να ενωθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι σε ένα κοινό μέτωπο. Προφανώς δε συμβουλεύουμε να κοπούν τα μπόνους των δυνάμεων ασφαλείας σε δύσκολες πολιτικές καταστάσεις, όπου η κυβέρνηση μπορεί να τους χρειαστεί… Για παράδειγμα, αν η κυβέρνηση θέλει να μειώσει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, πρέπει να τους κόψει σε έναν τομέα, να τους παγώσει σε άλλον και ακόμα και να τους αυξήσει σε έναν πολιτικά ευαίσθητο τομέα»
Όσο καλπάζει η κρίση άλλο τόσο βυθιζόμαστε στον κανιβαλισμό και την συνενοχή. Η πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» στόχο έχει τον διχασμό ανάμεσα στους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους, έτσι ώστε να αποφευχθούν σοβαρές αντιδράσεις κι αντιστάσεις. Μας κρατάνε διαιρεμένους γιατί μας θέλουν αδύναμους. Αυτό που επιδιώκουν είναι να στρέψουν τους εργασιακούς κλάδους και ακόμα περισσότερο τις κοινωνικές ομάδες τη μία ενάντια στην άλλη.
Από την άλλη, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αναπαράγοντας καθημερινά την κυβερνητική προπαγάνδα θέλουν να το βάλουν καλά στο κεφάλι μας: «μαζί τα φάγαμε!», προσπαθώντας έτσι να ενοχοποιήσουν μαζικά τις συνειδήσεις μας και να μας πείσουν πως αφού φταίμε πρέπει να θυσιαστούμε στο βωμό του κέρδους για την επιστροφή στην «ανάπτυξη» καλώντας μας να αποδεχτούμε τα μέτρα, να συναινέσουμε στο «σωτήριο» κυβερνητικό έργο και να δουλέψουμε ακόμα πιο φτηνά. Αλλά δεν ξεχνάμε τα δισεκατομμύρια ευρώ σε πακέτα στήριξης τραπεζών, σε επιχειρηματικούς ομίλους στο χρηματιστήριο, σε τοκοχρεωλυτικές δόσεις προς τραπεζίτες και σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς, τις τεράστιες φοροαπαλλαγές των επιχειρήσεων, τα σκάνδαλα και τις μίζες. Όχι κύριοι δεν φταίμε, δεν τα φάγαμε μαζί!
Αν κάτι μπορούμε να χρεώσουμε στους εαυτούς μας, αυτό είναι ότι πιστέψαμε σε ένα σύστημα που βασίζεται εξ ολοκλήρου στην εκμετάλλευση και τον ατομισμό. Γίναμε κομμάτι ενός συστήματος που λεηλατεί τις ανθρώπινες σχέσεις κάνοντας τους ανθρώπους να φέρονται ανταγωνιστικά μεταξύ τους όπως οι επιχειρήσεις. Γίναμε κομμάτι ενός συστήματος που καταστρέφει δομικά, συστηματικά και αμείλικτα το φυσικό περιβάλλον και σκορπά φτώχεια, μιζέρια, φόβο και εξαθλίωση. Φταίμε που αντί να κοιτάξουμε το κοινό μας συμφέρον ως καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι επιλέξαμε ατομικές λύσεις και κυνικά πρότυπα: παίξαμε στο χρηματιστήριο, βασιστήκαμε στα δάνεια, κοιτάξαμε την ατομική μας καβάτζα και καριέρα, ρουφιανέψαμε. Γίναμε κομμάτι ενός συστήματος που πολύ πριν χρεοκοπήσει υλικά και οικονομικά είχε χρεοκοπήσει ηθικά.
Προσυγκέντρωση 10.00π.μ. πλατεία Αγίου Ιωάννου.
Όσο καλπάζει η κρίση άλλο τόσο βυθιζόμαστε στον κανιβαλισμό και την συνενοχή. Η πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» στόχο έχει τον διχασμό ανάμεσα στους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους, έτσι ώστε να αποφευχθούν σοβαρές αντιδράσεις κι αντιστάσεις. Μας κρατάνε διαιρεμένους γιατί μας θέλουν αδύναμους. Αυτό που επιδιώκουν είναι να στρέψουν τους εργασιακούς κλάδους και ακόμα περισσότερο τις κοινωνικές ομάδες τη μία ενάντια στην άλλη.
Από την άλλη, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αναπαράγοντας καθημερινά την κυβερνητική προπαγάνδα θέλουν να το βάλουν καλά στο κεφάλι μας: «μαζί τα φάγαμε!», προσπαθώντας έτσι να ενοχοποιήσουν μαζικά τις συνειδήσεις μας και να μας πείσουν πως αφού φταίμε πρέπει να θυσιαστούμε στο βωμό του κέρδους για την επιστροφή στην «ανάπτυξη» καλώντας μας να αποδεχτούμε τα μέτρα, να συναινέσουμε στο «σωτήριο» κυβερνητικό έργο και να δουλέψουμε ακόμα πιο φτηνά. Αλλά δεν ξεχνάμε τα δισεκατομμύρια ευρώ σε πακέτα στήριξης τραπεζών, σε επιχειρηματικούς ομίλους στο χρηματιστήριο, σε τοκοχρεωλυτικές δόσεις προς τραπεζίτες και σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς, τις τεράστιες φοροαπαλλαγές των επιχειρήσεων, τα σκάνδαλα και τις μίζες. Όχι κύριοι δεν φταίμε, δεν τα φάγαμε μαζί!
Αν κάτι μπορούμε να χρεώσουμε στους εαυτούς μας, αυτό είναι ότι πιστέψαμε σε ένα σύστημα που βασίζεται εξ ολοκλήρου στην εκμετάλλευση και τον ατομισμό. Γίναμε κομμάτι ενός συστήματος που λεηλατεί τις ανθρώπινες σχέσεις κάνοντας τους ανθρώπους να φέρονται ανταγωνιστικά μεταξύ τους όπως οι επιχειρήσεις. Γίναμε κομμάτι ενός συστήματος που καταστρέφει δομικά, συστηματικά και αμείλικτα το φυσικό περιβάλλον και σκορπά φτώχεια, μιζέρια, φόβο και εξαθλίωση. Φταίμε που αντί να κοιτάξουμε το κοινό μας συμφέρον ως καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι επιλέξαμε ατομικές λύσεις και κυνικά πρότυπα: παίξαμε στο χρηματιστήριο, βασιστήκαμε στα δάνεια, κοιτάξαμε την ατομική μας καβάτζα και καριέρα, ρουφιανέψαμε. Γίναμε κομμάτι ενός συστήματος που πολύ πριν χρεοκοπήσει υλικά και οικονομικά είχε χρεοκοπήσει ηθικά.
Λέμε ναι στον αγώνα και την αλληλεγγύη! Στις 15 Δεκέμβρη απεργούμε!
Σ’ ένα πράγμα συμφωνούμε με το πρωθυπουργό: «έχουμε πόλεμο». Αυτός ο πόλεμος δεν κηρύχτηκε με την έλευση του Δ.Ν.Τ. και της Τρόικα. Είναι πολύ πιο πριν η λεηλασία της φύσης, η υποτίμηση της εργασίας και της ζωής μας γενικότερα: φωτιές των δασών, εμπορευματοποίηση των δημοσίων χώρων, ανεργία, μαύρα μεροκάματα, δάνεια και δόσεις, εργοδοτική τρομοκρατία, ιδιωτικοποιήσεις των δημοσίων και κοινών αγαθών. Δεν επιζητάμε την επιστροφή σ’ αυτήν την πρότερη κατάσταση. Δεν θέλουμε να διώξουμε το Δ.Ν.Τ. για να ξανακυλήσουμε στα ίδια: στις πλαστές μας ανάγκες και την κατανάλωση. Δεν θέλουμε να αγωνιστούμε απλά για τον μισθό που μας κόψανε ή για την σύνταξη που δεν θα μας δώσουν. Δεν θα δουλέψουμε για να ξεπληρώσουμε την χασούρα της κρίσης τους και δεν μας ενδιαφέρει το έλλειμμα στην οικονομία τους. Μας ενδιαφέρει το έλλειμμα της ζωής μας και η ανασύνθεση της ανθρώπινης κοινότητας γύρω από τις αξίες της ισότητας, της αλληλεγγύης και του σεβασμού στο φυσικό περιβάλλον.
Η συμμετοχή στην απεργία της 15ης Δεκεμβρίου, όπως και σε κάθε γενική απεργία, δεν γίνεται απλά και μόνο για να σταλεί ένα μήνυμα αντίθεσης στην κυβερνητική πολιτική. Ούτε βέβαια μπορεί να θεωρηθεί ως συστράτευση με συνδικαλιστικές ηγεσίες (ΓΣΕΕ –ΑΔΕΔΥ) οι οποίες τόσα χρόνια συνέβαλαν μέσω συντεχνιακών πρακτικών στη συντριβή του εργατικού κινήματος και στον κατακερματισμό των εργαζομένων σε ανταγωνιστικές μεταξύ τους κατηγορίες. Αντιθέτως για εμάς η συμμετοχή στην απεργία της 15ης Δεκέμβρη είναι μια αφετηρία, μια αφορμή. Μια αφορμή να βρεθούν στον δρόμο όλοι όσοι αναγνωρίζουν τον εαυτό τους στη πλευρά των εκμεταλλευόμενων. Να συναντηθούν και να παλέψουν μαζί στη βάση της αλληλεγγύης συνειδητοποιώντας επιτέλους τη συλλογική τους δύναμη.
Προσυγκέντρωση 10.00π.μ. πλατεία Αγίου Ιωάννου.
Συγκέντρωση 12.00π.μ. Μουσείο
